ความสำคัญของการเลือกคบผู้คน : หน้า 14/227

ประโยค - พระมัตตัปฏิโฆษ คภ ๕ - หน้าที่ 12 [ แก้รธร ] เนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า " คนผู้อื่นโดยอุตสาหกรรม มี กายทุจริตเป็นต้น ชื่อว่าปามิตร. คนผู้นั้นในเหตุอันไม่สมควร มี การตัดช่องเป็นกันดี อันต่างโดยการแสงหาไม่ควร ๒ อย่างก็ดี ชื่อว่ามูรณาซ่า. อัน งั้น ชน ๒ จำพวกนั้น ชื่อว่าเป็นทั้งปามิตร ทั้งบุรุษต่ำช้า; บุคคล ไม่ควรนับถือใกล้เขาเหล่านั้น; ฝ่าย ชนผู้อยู่ตรงกันข้าม ชื่อว่าเป็นสาวกมิตร์ ทั้งสงูรญู, บุคคลควร คบ คือควรนั่งใกล้ท่านเหล่านั้น. ในเวลาจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอธิผลทั้งหลาย มี โสดาปัตติผลเป็นกันแล้ว. [ พระศาสดาตรัสสั่งให้อรรหมนต์พระฉันนะ ] ฝอพระฉันนะเกะ แม่ได้ฟังพระโอวาทแล้ว ก็ยังคำพูดวากะกิญจุ อยู่คือเหมือนนัยน์ตนเอง. แม่พวกภิญญาก็ราบรูลถึงพระศาสดา อีก. พระศาสดาตรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย เมื่อเรายังมีชีวิตอยู๋ พวก เธอจึงไม่อาจ เพื่อให้นั่นนะสำเหนียกได้. แต่เมื่อเราปริมพานแล้ว จึงอาจว่า คั่งนี้แล้ว, เมื่อพระอานนท์พูดถามา ในเวลานั้น เสด็จปรินิพพานว่า " พระเจ้าข้า อนพวกข้าพระองค์จะพิพากษ์ใน พระฉันนะอย่างไร ? จิรงรัตบังคับว่า " อนานนท์ พวกเธอฟังลง พระมหาพันธุลกะแม่ฉันนภิกษ์เกิด. " ๑. ปรมิตโชค หน้า ๒๖