การอธิบายเกี่ยวกับพิธีกรรมในวันแรมคำ ๑ : หน้า 2/183

ประโยค - ตตอนสัมปปาสาทิ กา ภรรมวรค ตอน ๒ - หน้าที่ 228 อธิบายว่า ในวันแรมคำ ๑ แม้ในปฐที่ ๒ มีมีความว่า เดือนหนึ่งแห่งดีพิเดือนอาสาหะ นั้น ซึ่งล่วงไปแล้ว เพราะเหตุวัน ดังนี้พิเดือนอาสาหะนั้น จึงชื่อว่า มีเดือนหนึ่งล่วงไปแล้ว เมื่อดีพิเดือนอาสาหะนั้นล่วงไปแล้ว คือ ก้าวล่วงแล้วเดือนหนึ่ง อธิบายว่า เมื่อเดือนหนึ่งเต็มบริบูรณ์ เพราะ เหตุวัน ในวันแรมคำ ๑ ซึ่งจัดจากวันกลางเดือน ๗ หรือในวันแรม คำ ๑ ซึ่งจัดจากวันกลางเดือน ๘ นั่นแหละ คันกิ ฎิฐ ผู้จะจำพรรษา พึงจัดแจงวิหารแล้วยังนำเข้าไว้ พึงทำสามกิจกรรมมี กราบไหว้พระเถรีเป็นต้นทั้งปวงให้เสร็จแล้ว พึงปล่อยวาสว่า อมภิสี วิหาร อิม เตมาส วิสุทธิ อุปิม ดังนี้ ครั้งหนึ่งหรือสองครั้งแล้ว จำพรรษาเกิด วิญฉานในคำว่า โย ปุกามยตู นี้ พึงทราบดังนี้:- พึงทราบว่า ต้องอาบัติ เพราะไม่มีอาลัย หรือเพราะให้อุณ ขึ้นในที่อื่น. วิญฉานในคำว่า โย อติคุณเมย นี้ พึงทราบดังนี้:- พึงทราบว่า เป็นอาบัติหลายตัว ด้วยกันวัด. [๒๖๐] ก็ดำว่า ในวันนั้น เธอเข้าไปยังอุปเจดารวัดร้อยตำล แล้วเลยไปเสีย พึงทราบว่า เป็นอาบัติ ๑๐๐ ตัว แต่อย่าว่า เลยอุปเจ วัดไปแล้ว แตยังไม่ทันเข้าอุปเจดารวัดอื่น กลับมาเสีย พึงทราบว่า ต้อง อาบัติด้วยเฉพาะเท่านั้น ภาญุไม่จำพรรษาดัน เพราะอันตรายบางอย่าง ต้องจำพรรษาหลัง.