ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ตอนสงปาฏิหาริย์ที่มายเวหาวะ ตอน ๒ - หน้าที่ 381
ฉะนั้น ฟังให้ดีเจ๋งส่วนหนึ่ง ที่เหลือฟังบ้างก็จะงงและก็ญแจให้กัน
แม้เมื่อเขากล่าวว่า "ถายแก้ภิกษุด้วย แกภิกษุด้วย" อย่าแบ่ง
กลางให้ ฟังแบ่งตามจำนวนบุคคลเท่านั้น เมื่อเขากล่าวอย่างนี้ว่า
"ถายแก้ภิกษุด้วย แกภิกษุด้วย แกท่านด้วย" ดังนี้ก็คิด กล่าว
อย่างนี้ว่า "ถายแก้ภิกษุด้วย แกภิกษุด้วย แกท่านด้วย" ดังนี้ก็คิด,
กล่าวอย่างนี้ว่า "ถายแก้ภิกษุด้วย แกภิกษุด้วย แกท่านด้วย" แก่
เดย์ด้วย" ดังนี้ก็คิด เข็ดได้ส่วนเดียว, บุคคลไม่ส่วนอีกแผนกหนึ่ง,
ฟังก็นึกบกุญฐและแกภิกษุทั้งหลายเท่านั้น แจกกัน. [๒๕]
เหมือนอย่างว่า ข้าเจ้ายกภูเขาสูงให้เป็นต้น อธิบายความ ฉันใด, นั่นทิตฟัง
ภิกษุสงฆ์ให้เป็นต้นบ้าง อธิบายความ ฉันนั้น. เมื่อกล่าวว่า
"ถายแก้ภิกษุสูงด้วย แก่ท่านด้วย" บุคคลไม่ได้ส่วนอีกแผนกหนึ่ง,
ฟังอย่างตามลำดับพรรษาเท่านั้น.
อันนี้ เมื่อเขากล่าวว่า "ถายแก้ภิกษุสูงด้วย แก่ท่านด้วย,"
เข็ดได้ส่วนอีกแผนกหนึ่ง. แม้เมื่อเขากล่าวว่า "ถายแก้ภิกษุสูงด้วย แก่ท่านด้วย" เข็ดเท่านั้น ได้ส่วนอีกแผนกหนึ่ง. บุคคล
ไม่ได้. แม้เมื่อกล่าวว่า "ถายแก้ภิกษุทั้งหลายด้วย แก่ท่านด้วย แก่ภิกษุด้วย" เข็ดย่อมได้ส่วนอีกแผนกหนึ่ง. แม้เมื่อ
เขากล่าวว่า "ถายแก้ภิกษุทั้งหลายด้วย แก่ท่านด้วย แก่ภิกษุด้วย" เข็ดยืน่า ย่อมได้ส่วนอีกแผนกหนึ่ง, บุคคลไม่ไม่ได้. ฟังภิกษุใน-
สงฆ์ให้เป็นต้นบ้าง ประกอบเนื้อความอย่างนี้เหมือนกัน.