การอธิบายสีและประเภทของรองเท้าในมหาวรรณ : หน้า 36/183

ประโยค - ตดสนิทปาสำหรับอรรถาธิบายมหาวรร ตอน ๒ - หน้าที่ 262 บทว่า คิดดู ได้แก้ สามชั้น รองเท้าชั้นตั้งแต่สีชั้นขึ้นไป พระผู้มีพระภาคตรัสว่า รองเท้าหลายชั้น. [๒๘] บทว่า สุขพบีลกะ ได้แก้ เขียวส่วนที่เดียว. แม้น in สีต่าง ๆ มีสีเหลืองส่วนเป็นต้น ก็ มีเหมือนกัน. กับบรรรองเท้าสีเหล่านั้น รองเท้าเขียวคราม มีสีคล้ายสีดอกผักตบ, รองเท้าเหลืองมีสีคล้ายดอกกะต่าง, มีสีคล้ายดอกบาน, รองเท้าแดง มีสีคล้ายสีลูกประคำคั่ววาย, รองเท้าแดงเข้ม มีสีคล้ายหลังตะบับ, รองเท้าแดงกลาย, มีสีเหมือนกัน คล้ายสิโปไม่เหลือ; แต่ในกรณี that "มีสีคล้ายดอกบัวหลวง." บรรรองเท้าเหล่านี้ ภูกษัติชนิดใดชนิดหนึ่งแล้ว เอาผ้าชีดน้ำทำสายเสียดแล้วลาม ควรอยู่. แม้ทำคลาสสีเสียเพียงเล็กน้อย ก็ควรเหมือนกัน. บทว่า ทีละฏิกะ ได้แก้ รองเท้าที่มูท่านั้นเขียว. แม้นสีทั้งปวง มีสีเหลืองเป็นต้น มีเหมือนกัน. แม้รองเท้าที่มีสีเขียวเป็นต้นนั้น ก็ยังทำสายสีเสียดังจึงควรสม. บทว่า บูลคฑพุทธะ ได้แก้ รองเท้าที่ติดดำแผ่นหนังที่พื้นขึ้นมาเพื่อปิดล้น. รองเท้าของชาวโยนกเรียกว่า รองเท้าหุ่มเป็นกระบอก, ได้แก้ รองเท้าที่ปิดเท้าทั้งหมดจนถึงแง่ง. บทว่า ปาลิณฺธิมา ได้แก้ รองเท้าที่มุหลังเท้า ปิดแค่เพียงบนหลังเท่านั้น, ไม่ปิดแง่ง. บทว่า ตูลปณฺณภิรฺมา ได้แก้ รองเท้าที่ทำยัดด้วยปุยนุ่น.