ดนตรีมัณฑปสักทัก อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 84/183

ประโยคประกอบ - ดนตรีมัณฑปสักทัก อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 310 ข้อว่า โยจ ตกุต จิวรูปปาโธ มีความว่า จะเป็นจิวของ ภิกษามาสเนตรผู้มารหมภาพในสมที่ได้รับกิยบแล้วนั้น หรือจิวที่ทายก ถายเฉพาะสม หรือจิวที่ข่ายน้อยคำในนามของสมซึ่งเกิดขึ้น ในสมานั้น ก็มาแต่ จีวรใดเป็นของสมเกิดขึ้นด้วยอาการอย่างใด อย่างหนึ่ง, จีวรนั้น จักเป็นของพวกเธอ. [ว่าด้วยผู้ได้รับการจิว] [๒๐] วิจินฉนคำว่า เอตถุอ ปน ภิกษุวณ กลิ่น อุตร - ตพุพ นี้ พึงรายงานดังนี้ : - ในมหาปฐวีแกว่า ถามว่า ใครได้รับการจิวิน ใครไม่ได้? ตอบว่า ว่าด้วยอำนาจแห่งจำนวนก่อน ภิกษุหรูเป็นอย่างต่ำ ย่อมได้รับน, อย่างสูงแม้เสน่ได้. ห่อน้ำหรู ไม่ได้. ว่าด้วยอำนาจภิกษุผู้จิรพรรษา. ภิกษุจ้าพรรษาในปฐมพรรษา ปวารณาในวันปฐมปวารนาแล้ว ย่อมได้, ภิกษุผูมพรรษาขาด หรือ จำพรรษาในปัจฉิมพรรษา ย่อมไม่ได้; แม้ภิกษุจ้าพรรษาในวัดอื่นก็ ไม่ได้. และภิกษุทั้งปวงผู้อ่านพรรษาหลังมาเพิ่มให้ครบรบคณะ แล้ว กรานจิรพิน. ถ้าภิกษุจ้าพรรษาใน มีสรุป, มีสามเณรอายุ ครบอยู่หนึ่ง, หากสามเณรนั้นอุปสมบทในพรรษาหลัง, เธอเป็น