การถวายในพระพุทธศาสนา : หน้า 133/183

ประโยค - ตติยมัณฑปสักกะกั อรรคาวะพระวินัยมหาวรรต ตอน ๒ หน้า that 359 ทั้งหลายเป็นผู้ประสงค์จะให้ตามชอบใจของตนไชร จงให้เกิด, แม้ ในอนุภาค ก็มีอย่างนี้เหมือนกัน บทว่า สัจจะวาน มีความว่า ชนทั้งหลายพูดกันว่า "เราทั้งหลาย จักถวาย แม้จักภจีจิ้งแกส่ง จากส่วนอันจจะพิถีวายแก๊พระเดช นี้เที่ยว, เมื่อกาลิจิรรนั้น อนันต์ทั้งหลายจัีดไว้แผนหนึ่ง จะช้าเกิน ไป" ดังนี้แล้ว ได้ทำคำทั้งหลายพร้อมทั้งจิวรโดยทันทีเดียว. หลายบทว่า เฑร อญฺญูปนุสนา มีความว่า จิวร เหล่านี้ พลันเกิดขึ้นเพราะความเสื่อมใสในท่านทั้งหลาย. ข้อว่า สุมุมสุต เทวาติ จิวร เหล่านี้ ล้วนเกิดขึ้นเพราะความเสื่อมใสในท่านทั้งหลาย. ข้อว่า สมุทสูต เทมากิ จิวราน เทนฺติ มีความว่า ชน ทั้งหลายอาจลำชำตลอดจิวรกลักทั้งสิ้นทีเดียว ส่วนในสองเรื่อง ก่อน พระธรรมสังกาการย์กล่าวว่า อาทิต เพราะชนทั้งหลาย มีการถวายอันกำหนดแล้ว สองบทว่า สมุหฤๅล เธรา ได้แก่ พระเจ้าเสียงหัวหน้าแห่ง พระวินัยทั้งหลาย. ก็แล้ว เรื่องนี้กับเรื่องพระเดชสองน้องก่อน เกิดขึ้นเมื่อพระผู้มีภาคปรินิพพานแล้ว ส่วนพระเจดีย์เหล่านี้เป็น ผูเคยเห็นพระตถาคต, เพราะเหตุนี้ ในเรื่องก่อน ๆ พระธรรม- สังฆาการย์ทั้งหลายได้กล่าวแล้วตามนัยที่พระตถาคตตรงบัญญัติไว้ นั่นแล. สองบทว่า คมภาวา คอมาสิ มีความว่า พระอุปนว-ศกายูตรนั้น กำหนดแล้วเทียว ซึ่งกลายเป็นที่แบ่งจั่วว่า "แม่ในน ๑. อดิศรี โหติ ศรี ฯ