การแบ่งปันปิฎกยูติคในพระพุทธศาสนา : หน้า 150/183

ประโยค - ตลอดสมันปาสักกา ธรรมถวายพระวิษณะ มหาวรร ตอน ๒ - หน้าที่ 375 ปิฎกยูติค สมควรแบ่งถือเอามัน. ก็คือว่า "ท่านทั้งหลายของถือเอาตามจำนวนปิฎกยูติค" นี้ ผ้า และแกสรัชนั่น แม่น้อย ย่อมแบ่งกันได้โดยง่าย, แต่กว่าเตียง หรือดั่งมีตัวเดียวเท่านั้น, พึงถามเขาแล้ว พึงให้สำหรับวัดหรือเสนาสนะ แม้ในวัดหนึ่งซึ่งเขาส่ง ถ้าถากว่าภิกษูโน่งถือเอา ดังนี้ ควรอยู่. หวาจะเขาว่ากว่า "ท่านง ให้สำหรับวัดที่มีบำรุดเป็นประจำ ของชำเขา" ดังนี้แล้ว ไม่ทันใดส่งการไปเสีย, แม้สงฆ์จะสั่งการ ก็ควร. ก็แล้ว ส่งมีส่งการอย่างนี้:- พึงสั่งว่า "ท่านง ให้ในสถานเป็นที่อยู่ของพระสัตว์เณร." ถ้า ในที่นี้มีเสนาสนะบริบูรณ์, ในที่เสนาสนะไม่เพียงพอ, พึงให้น ที่นั่น, ถ้วว่า ภิกษูรูปนึงกล่าวว่า "ในที่อยู่ของชำเขา ไม่มีของใช้ สำหรับเสนาสนะ" พึงใหในที่นั้น. [ถวายแก่สงฆ์] ข้อว่า สุมุสุก ตเท มีความว่า ทานเข้าไปยังวัดดังว่ากว่า "ข้าพเจ้าวายจีรเหล่านี้แก่สงฆ.", ข้อว่า สมุญัฏฐ เทน มีความว่า สงฆ์ผู้ตั้งอยู่ในอุปจารสมา พิธีตระมั่งให้ประกาศลาภนแล้วแกกัน. ภิกษุผู้อรับส่วนแทนกุฏิผูตั้ง อยู่ในสมามแต่ไม่ทัน ไม่ควรห้าม. วัดใหญ่, เมื่อถวายตั้งแต่