การเรียนแพทย์ในสำนักของพระเจ้าพิมพิสาร : หน้า 102/183

หลายทว่า อิฐมาผึ้ง อารีรัช สิโปธี มีความว่า ได้ ยิ่งว่า แพทย์นั้นเห็นเขาเข้าไปหาอยู่ จึงถามว่า "พ่อ เป็นใครกัน?" เขาตอบว่า "ผมเป็นนาคของพระเจ้าพิมพิสารมหาราช เป็น บุตรของอนุราชภูมูร" แพทย์ถามว่า "กี่เหตุไรล่าา พ่อจึงมาที่นี่?" ลำดับนั้น เขาจึงตอบว่า "เพื่อศึกษาศิลปะในสำนักของท่าน" แล้วกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ ผมอยากศึกษาศิลปะ" [๒๒๒] ข้อว่า พุทธะ คุณาภี มีความว่า ศิลย์เหล่านั้นมี ขัตติยราชูปะรดีเป็นตน ให้ทรัพย์แก่ อาจารย์ แล้ว ไม่กระทำงานไร ๆ ศึกษาศิลปะนั่นฉันใด ชีวกนั้นหาได้กระทำฉันั้นไม่ ส่วนเขาไม่ให้ทรัพย์ไร ๆ เป็นอย่างมั่นคงควาสิก กระทำการงาน ของอุปปามัย ในเวลาหนึ่ง ศึกษาในเวลาหนึ่งเท่านั้น แม้มือเป็น อย่างนั้น, กุลบุตรผู้สมควรด้วยอภิธาน เพราะตนเป็นผู้มีปัญญา ยอมเรียนได้มาก เรียนได้เร็ว ๆ อ่อนำทรงไว้ดี, ทั้งศิลปะที่เราเรียน แล้ว ย่อมไม่หลงสมัม วิจัยฉันในคำว่า ส ต ฑ ฎ ฏ จ เม ว สถานี อธิษฐาน อยู่ยนุด ปล่อยบดี ณี พึงทราบดังนี้:- ได้ยินว่า เพียง ๗ ปี ศิลป์นี้เรียนแพทย์ศิลปะจนกว่าที่อาจารย์ รู้ทั้งหมด ซึ่งศิลป์เหล่านี้เรียนถึง ๑๖ ปี.