บทวิเคราะห์พระวินัยและกุญแจนักบวช : หน้า 81/183

ประโยค - คติสมันปาสักทัก อรรคถาพระวินัย มหาวรรด ตอน 2 - หน้าที่ 307 [๒๐๘] กุญแจนักบวช วรรณนา [เรื่องกิฏิชาวเมืองปาเยุยะ] วินิจฉัยในกุญแจนักบวช เช่นกันดังนี้ : - บทว่า ปะเจยุญา มีความว่า เป็นชาวจังหวัดปาเยุยะ มีคำ อธิบายว่า "ทางด้วยทิศตะวันตก ในแว่นโกศ มีจังหวัดชื่อปาเยุยะ, ภิกษุเหล่านั้น มีปกติอยู่ในจังหวัดนั้น." คำว่า ปะเจยุญา นั้น เป็น ชื่อของพวกพระภิกษ์วัดถิ่นเถื่อน ซึ่งเป็นน้องร่วมพระบิดาของพระเจ้า โกศล. ในพระเจดีย์สามสิบบนั้น รูปที่เป็นใหญ่กว่าทุกๆ รูป เป็น พระอณามี, รูปที่ด้อยกว่าทั้งกี่ รูป เป็นพระอรหันต์ หรือปัญญา แม้ว่าคดีวังไม่มี. บทว่า อารุณญา มีความว่า มีปกติอยู_push ด้วยอำนาจสมานทน จุดคง, ไม่ใช่สว่าอยู่. ถึงในข้อกิฏิชาวเมือง เป็นผู้อื้ออำนะแพทยเป็นดังนั้น ก็มีนัยเหมือนกัน. อันที่จริง คำว่า "มิลปฏิอุภู" นี้ ท่านกล่าวด้วยอำนาจรงค์ ที่เป็นประธาน แต่กิฏิชาวนี้ สมานบุญกังสบสมานดีชะ. บทว่า อุกษุคณ มีความว่า เมื่อกิฏิภาคฤดูน้ำท่วม คือ จง แฉ่แล้ว, อธิบายว่า ทั้งที่คอนที่กลุ่ม เป็นที่มีน้ำเป็นอันเดียวกัน. บทว่า อุกภิญญูล มีความว่า ในทิศซึ่งเธอทั้งหลายเหยียบ