อรรถถาวะพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 126/183

ประโยค - ตตอนสนมปลาสู่กา อรรถถาวะพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 352 ด้วยจิวร" ซึ่งคือเอา (จิวร) หลักไป บวกว่า อนุตรฤกษ์มีความว่า (ความหนาว) ได้ตั้งอยู่ใน ระหว่างเดือน ๗ เดือน ๘. หลายบทว่า น ควณฑัต สีติ โอโล่ [๒๒] มีความว่า ความหนาวไม่ได้มาถึงแก่พระผู้มีพระภาค. บทว่า สิตตฤกษ์ ได้แก่ กุลุตฺผีความหนาวเป็นปกติ คือ ผู้ลำบากด้วยความหนาว โดยปกติเทียว. หลายบทว่า เอตฺโถสิ เยวี โต ตฺถ กุลุตฺผูตา มีความว่า พระผู้มีพระภาคไม่ได้ประทับนั่งในกลางแจ้ง จะไม่ทรงทราบเนื้อความ นี้มิได้ แต่ได้ทรงทำอย่างนั้น เพื่อให้มหาชนยอม. สองบทว่า ทูคุตฺสุ สมฏฺฐู ได้แก่ สงฆ์อธิษฐาน. บทว่า เอกฏูอิซ ได้แก่ ชั้นเดียว. เพื่อคัดโอกาสแห่งอันว่าที่ "พระผู้มีพระภาค ทรงยังพระ อัตภาพให้เป็นไป ด้วยจิวรสีผึ่น ด้วยพระองค์เอง แต่ออกจากบาต ไตรจิวรแก่เราทั้งหลาย ดังนี้ จึงทรงอนุญาตส่งสองชั้น ทรง อนุญาตจิวรอนนี้ชั้นเดียว จริงอยู่ เมื่อเป็นเช่นนี้ จิวรของภิกษุ เหลา่นั้นก็เป็นสีผึ่น ด้วยประการะนี้แหละ. สองบทว่า อุกคุต อุจูปูย๋ มีความว่า เราพึ่งคามท่อนฝ้า เก่าในที่ซึ่งทอสุ. บทว่า อตกุปปา ได้แก่ ซักแล้วครั้งเดียว. บทว่า อุตุราฺทาน ได้แก่ เก็บไว้โดยอุตุ คือโดยกาลนาน,