การอำพรรษาในพระพุทธศาสนา : หน้า 8/183

ประโยค - คัดสนับสักกะ อรรถภาพวีณ หวรรคร ตน ๒ - หน้าที่ 234 วิจฉฉในอว่าว่า เยน วะโส นี้ พิงทรงดังนี้ :- เมื่อภูกูไปกับพวกโคด่างไม่เป็นอาบัติ เพราะพระราชดา บว่า อุปปุราษ คือใกล้เข้ามาแล้ว วิจฉฉในอว่าว่า สติก วุฒิ อุปมะคู นี้ พิงทรงดังนี้ :- ในวันเข้าพรรษา ภิกษุนี้พึงบอกพวกอุบทาว่า "อาทมาได้ กระท่อมจึงจะควร." ถ้าบอลาสทำถ้วยงาย พึงเข้าไปในกร่อนนั้น แล้วกล่าวว่า อิฐ วุฒิ อุปมะ เราข้าพรรษาในนี้ดีดัง ๓ ครั้ง. ถ้าเขาไม่ทำถ้วยยื่อ พึงเข้าอำพรรษาในภายใต้กลีบวิน ที่ตั้งอยู่ โดยท่วงทีอย่างศาลา เมื่อไม่ได้แม้ซีงที่เช่นนั้น พึงทำอวาลัยเกิด. แตะเข้ำอพรรษาในหมู่กี่รุนไม่ควร เพียงจิตปลาบทที่กล่าวว่า "เรา จึงจำพรรษาในนี้" ก็ฉว่าวอาลัย. ถ้าว่าหมู่เกวียนยังเดินทางอยู่ ถึงวันปราณเข้า พึงปราบนา ในหมู่เกวียนนั้นนั่นแหละ. ถ้ามุ่งมุ่งเวียนหยุดอยู่ในบ้านแห่งหนึ่งก็ดี ใน ระหว่างทางภายในพรรษานั้นเอง ก็พึงอยู่ภิกษุทั้งหลายในบ้านนั้นแหละ แล้วปราณเกิด. ยังไม่ได้วารฉาญไปจากที่นั่นไม่ควร. แม้เมื่ออำพรรษาในเรือ ก็ควรเข้าในประทุนเหมือนกัน เมื่อ หาประทุนไม่ได้ พึงทำความอาลัยเกิด.