การศึกษาความคิดเห็นจากการประกอบกิจกรรมสงฆ์ ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 หน้า 182
หน้าที่ 182 / 183

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอความคิดเห็นเกี่ยวกับการประกอบกิจกรรมของสงฆ์ โดยเน้นถึงความสำคัญของการไม่ทำความขัดแย้งและการรับผิดชอบในบทบาทของตน ทั้งนี้มีการอธิบายถึงการกระทำที่เคารพและมีคุณธรรมในหน้าที่ ดังนี้ ทำให้ผู้ที่อ่านได้เข้าใจถึงการที่บุคคลต้องการแสดงความสามารถในกิจกรรมของสงฆ์และไม่ควรถือว่าการทำหน้าที่นั้นเป็นการทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวหรือเพื่อให้ตนเองได้รับการยอมรับ

หัวข้อประเด็น

-บทบาทของสงฆ์
-ความรับผิดชอบในกิจกรรม
-การไม่ทำความขัดแย้ง
-การแสดงออกถึงคุณธรรม
-ธรรมะในกิจกรรมสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประกอบ - ตลอดสนับสนับสำนักการอธิการบดีมหาวรรตอน ๒ - หน้าที่ 407 ตกลงตามคำประกาศ. จริงอยู่ บุคคลนี้ เมื่อกล่าวชื่ออ้อมไม่สมลักษณ์เป็นที่เชื่อถือของตน คือตะเกะแหอาริตน. อธิกรณ์เกิดขึ้น เพราะเรื่องใด เมื่อแก้ปัญหา สมควรแก้เรื่องนั้น คือไม่ทำความขัดแย้ง (แก้เรื่องนั้น) ซึ่งว่าเป็นผู้นำในคำที่จะพิสูจน์ว่าชนะนั้น. รองทุน ทุถุยกชมสุข อัส มีความว่า ชื่อว่าสามารถในกรรมเนื่องด้วยทุถุยของสงฆ์ เพราะเป็นผู้ประกอบด้วยองค์แห่งทุถุย ~ ประการ. ชื่อว่าผู้ยอมรับ เพราะอธรว่า รับด้วยดี คือ โดยง่าย. มีคำอธิบายดังนี้ว่า ภูม.Imagingหลายอ่อนรับด้วยซึ่งสักกาะอันเขาพิงนำคำนี้คือบิณฑบาตรอันชื่อว่า "ของคำบ" ชื่อฉันใด บุคคลนี้ ย่อมเป็นผู้ยอมรับในกิจกงสงฆ์ ด้วยนัยอันมีเปิดและโสมมสะเป็นแท้ ข้อนี้ฉันนั้น, ความว่า เป็นผู้รับช่วยกิจกงในบรรดากิจของสงฆ์. รองทว่า ณ คำ มีความว่า เมื่อทำหน้าที่เราจร. รองทว่า ณ เตน ม ญญติ มีความว่า ย่อมไม่ประพฤติถือ ตัวและเอื้อยยิ่งว่า "เราทำ, เราช่วยกงสงฆ์" เพราะการทำหน้าที่เจรจอันนั้น. บทว่า อาปูชิต ยาวตกสูง มีความว่า เมื่อจะต้องอาบัติ ย่อมต้องในวัตถุภัมประมาณเท่าใด. สามบทว่า โทติ ยถา วุฎฐิต มีความว่า และความออก
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More