การใช้สมุนไพรในยา ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 หน้า 51
หน้าที่ 51 / 183

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการใช้เครื่องยางและสมุนไพรในการทำยา รวมถึงการเลือกภาชนะที่เหมาะสม การรักษาสมดุลของยา และสิ่งที่ควรพิจารณาเมื่อเตรียมยา เป็นการชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของวัสดุและวิธีการที่ศึกษาในวงการแพทย์โบราณ โดยมีการเน้นถึงอย่าที่ไม่ควรใช้ในการเตรียมยาและรายละเอียดเกี่ยวกับสมุนไพรที่สามารถนำมาใช้ได้อย่างเหมาะสม

หัวข้อประเด็น

-การใช้สมุนไพรในยา
-ภาชนะที่เหมาะสมในการเตรียมยา
-การเลือกวัตถุดิบในส่วนผสมยา
-การปฏิบัติตามคำแนะนำทางการแพทย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ตอฝสมุนไพากภัก อรรถคถาพวนัย หวามรร ตอ๒ - หน้าที่ 277 บทว่า อญฺญุปฺปิสนานิ ได้แก เครื่องย่างหลายที่จะพึงบด ผสมกับยาดำ. แต่เครื่องบดยาอะไร ๆ จะไม่ควรหมายได้. บทว่า อฐฺิมิ มีความว่า ภาวะยาถึงแล้วด้วยกระดูกที่เหลือ อันกระดูกมนุษย์. บทว่า ทนฺตมฺย ได้แก ภาชนะยาถึงแล้วด้วยยา ทุกอย่าง มีช้างเป็นต้น. ขึ้นชื่อว่า ภาชนะที่ไม่ควร ย่อมไม่มีในภาชนะที่ทำด้วยขาเลย. ภาชนะยาถึงแล้วด้วยไม้ถือเป็นต้น เป็นของควรโดยส่วนเดียวเทด. บทว่า สลดโภชนีย มีความว่า ชนทั้งหลายอ่อนเก็บไม้ ด้ามยาดในที่เก็บอันใด, เราอนุญาตที่เก็บอันนั้น เป็นกลัวก็ดาม เป็นถุงก็ดาม. อัอลวกะน นี้ ได้แก้ สุกสำหรับทะพายแห่งยาถาด. สองบทว่า ยมฺม นครฏฺฐกุธิ [๔๕๐] ได้แก้ กล้องนัตถู อันเดียวเป็นหลอดคู่ มีระทั่งกัน. ข้อว่า อญฺญานามติ วิญฺญา ตตปา มีความว่า การหุงน้ำ- มันทุกชนิด เป็นอันพระผู้มีพระภาคอนุญาตให้ใส่เครื่องยาอย่างใด อย่างหนึ่งงได้แท้. บทว่า อตปิฏฺฐิตตมฺมชานติ มีความว่า มือน้ำอมตุนใส่เกิน เปรียบไป, อนึ่งว่า ปรุงใส่น้ำมากไป. ลมในอวัยวะใหญ่บ่อย ชื่อองค์ตะ. บทว่า สมุกราเสฏฐ ได้แก้ การเข้าสระโถมด้วยไปไม้ที่จะพึงกัด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More