การบรรยายเกี่ยวกับสัตว์ร้ายในพระธรรมคำสอน ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 หน้า 47
หน้าที่ 47 / 183

สรุปเนื้อหา

ในข้อความนี้มีการพูดถึงสัตว์ที่ถูกจัดประเภทเป็นสัตว์ร้าย เช่น ราชสีห์ เสือโคร่ง และเสือดาว พร้อมทั้งยืนยันว่าหนังของสัตว์ทุกชนิดไม่ควรนำมาใช้ในกิจกรรมทางศาสนา พระผู้มีพระภาคตรัสว่าควรเลือกอย่างระมัดระวัง ความรู้เรื่องจิรวิชที่ได้กล่าวถึงในโอกาสนี้ ได้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการอธิษฐานในขณะที่เรายังไม่เข้าถึงสิ่งที่ถูกต้อง และกล่าวถึงข้อควรระวังในการปฏิบัติธรรม

หัวข้อประเด็น

-สัตว์ร้ายในพระธรรม
-ข้อห้ามการใช้หนังสัตว์
-ความสำคัญของการอธิษฐาน
-การวิเคราะห์จิรวิช

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ตลอดมาสำหรับกิจกาจารอกรกาจารอคตาราวชนีมหาวรรต ตอนที่ 2 - หน้าที่ 273 ในสัตว์เหล่านั้น ที่ชื่อว่าสัตว์ร้าย ได้แก่ ราชสีห์ เสือโคร่ง เสือเหลือง หมี่ เสือดาว. แตะไม่ควรเฉพาะสัตว์เหล่านั้นพวกเดียว เท่านั้น หามได้ อันหนังของสัตว์เหล่านี้ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ไม่ควร เว้นสัตว์เหล่านั้นเลย สัตว์ทั้งหลายที่เหลือ ชั้นที่สุด แม้โค กระบือ กระยี่ แมวเป็นต้น รวมทั้งหมด พึงทราบว่า สัตว์ร้าย เหมือนกันในอรรถนี้. จริงอยู่ หนังของสัตว์ทุก ๆ ชนิดไม่ควร. ข้อว่า น ต ตา คณูปาตะ, ยาว น หูหนํ อุตตติ มีความว่า จิรวิชชนทั้งหลายมาน่มาแล้วแต่งมีได้โดยง่ายดี. จิรวิชเทพฝากไปให้ แต่ยังมิได้บอกว่า "จิรวิคลขึ้นแก่ท่านแล้ว" ดังนี้คือ เพียงใจ จิร นยังไม่ต้องบ่น (วัน), คือไม่ควรเพื่ออธิษฐาน, อธิษฐานว่า ยังไม่ เข้าถึงความอึดอาดที่ควรอธิษฐานเพียงนั้น. แต่จิรวิที่นำมานาววย แล้วก็ดี, จิรวิที่เขาฝากไปให้และบอกแล้วก็ดี, จิรวิที่ภุมได้พังว่า "เกิดแล้ว" ก็ดี ในกาลใด, จำเดิมแต่กาลนั้นไป ภิกษุยอดไม่ได้บริหาร ๑๐. วันเท่านั้น ฉะนี้แล. # บันทึกนักธร วรรณา จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More