วรรณนาเรื่องพระโลณโกวิลิสเถระ ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 หน้า 29
หน้าที่ 29 / 183

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้กล่าวถึงเรื่องราวของโโลณเศรษฐีที่เป็นหัวหน้านำสร้างบรรฑศาลาในสถานที่แห่งหนึ่ง พร้อมรายละเอียดเกี่ยวกับการสร้างสรรค์ผลงานที่เกี่ยวข้องกับพระปิยปทุมจ๋า และการปฏิญาณที่เกี่ยวข้องกับศาสนา โดยประเภทและความสำคัญของคำว่า 'โโลณ' และ 'โกวิลสะ' ถูกอธิบายเพื่อให้เกิดความเข้าใจในการศึกษาความหมายทางศาสนา และสื่อถึงความงามในการสร้างสรรค์ของผู้คนในอดีต.

หัวข้อประเด็น

-โโลณเศรษฐี
-การสร้างบรรฑศาลา
-ความสำคัญของพระปิยปทุมจ๋า
-วรรณนาและการศึกษา
-ศาสนาในอดีต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ตอนได้สนับสนุกทำอธิกรณ์พระอรรถคาถาวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 255 [๑๓๒] จัมมมัขับขันรถ วรรณนา [เรื่องพระโลณโกวิลิสเถระ] บทว่า อิสสราธิอุอ์ ได้แกํ ประกอบด้วยอิสรภาพและความเป็นหญิงยิ่ง. บทว่า รุษซ ได้แกํ ความเป็นพระราชา หรือกิที่พระราชาจะพึงทรงทำ. วินิจฉัยในข้อว่า โโลณ นาม โกวิลิโว นี้ พึงทราบดังนี้ :- คำว่า "โโลณ" เป็นชื่อของเศรษฐีครั้นนั้น, คำว่า "โกวิลสะ" เป็นโคร. สองงว่า ปทตลสบูโลมานิ มีความว่า ที่นั่งเท้าทั้งสอง (ของเศรษฐีครั้นนั้น), แดง มีรายละเอียดสีลัยดอกอัญชัน งาม กล่าวนายช่างได้แต่งแล้ว. ได้ยิ่งว่า ในกาลก่อน โโลณเศรษฐีครั้นนั้น ได้เป็นหัวหน้าของ บุรุษแปดสิบคน พร้อมด้วยบุรุษเหล่านั้น ช่วยกันสร้างบรรฑศาลา ในสถานที่อยู่ของพระปิยปทุมจ๋า, แล้ววก้า่ามาวนรอบสนั ต์ อย่างงามของคนทำให้เป็นผ้าชัดเท่า ในสถานที่เหลียบด้วยเท้าของพระปิยปทุมจ๋า. และทุก ๆ คนได้ปฏิญาณพระปิยปทุมจ๋า ตลอดไตรมาส. นี้เป็นความประกอบบรรพธรรมของโโลณเศรฐีบัตรนั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More