การจัดสรรจีวรในพระสงฆ์ : หน้า 119/183

ประโยค - คัดสนับาสหรับภารกิจบริเวณอาคารพระราชวังวินัยมหรรณ ตอน2 หน้าที่ 345 การถือเอผ้าขำานพรชานี้ ทั้งใน (อากา) จิตที่เก็บไว้ในเรือนคลัง (ตามปกติ) ถ้า ว่า สามเณรทั้งหลาย มาระทำการร้องขึ้นว่า "ท่านผู้บริจาค พวกผมตั้งข้าวต้ม พวกผูหญิงข้าวสวย พวกผมปังของควรเคียว พวกผมถางหญิง พวกผมเขาไม่สำนึกมา พวกผมทำละเด็ก น้ำอ้อมให้ควรอ้าย ย่อว่า "อะไรเล่า ที่ชื่อว่าพวกผมไม่ทำได้€œ ทั้งนี้ส่วนเท่าแก้สามเณรเหล่านั้นเทียว การให้ส่วนเท่าแก้ เมื่อพวกสามเณรทำการร้องขึ้น พระผู้พระภาคตรัสหมายเอาสามเณรผู้กระทำผิด และสามเณรผู้มีความกระทำไม่ปรากฏ แต่ในกุญแจเท็ก "มากว่า สามเณรทั้งหลายวิ่งอวนว่า "ท่านผู้บริจาค พวกผมไม่ทำงานของสงฆ์ เพราะเหตุอะไร พวกผจกัก เทิ่งให้ส่วนเท่ากัน" บทว่า อุตตรภูมิโหม มีความว่า ผู้ประสงค์จะข้ามแม่น้ำหรือทางกั้นดาน คือ ผู้ได้พวกแล้วประสงค์จะไปสู่ที่ คำว่า สก ภาค ทุต นี้ พระผู้พระภาคตรัสหมายเอาเนื้อความว่า "เมื่อจบจิรออกจากเรือนคลังจัดของไวแล้ว ตีรามแล้ว ภิกษุสงฆ์ประชุมกันแล้ว ภิกษุได้พวกแล้วประสงค์จะไป อย่างต้องพลัดพรากจากพวก." เพราะฉะนั้น เมื่อจิรยังมิได้ออกก็ดี ระงมยิ่งมิได้ก็ดี สงฆ์ยังมิได้ประชุมกันก็ดี ไม่ควรให้ แต่เมื่อจิรจนออกแล้ว ตีรามแล้ว ภิกษุสงฆ์ประชุมกันแล้ว ภิกษุผู้เจ้าหน้าที่แจก จีวร พิงจะเนืองว่า "[๒๓๖] "ส่วนของภิกษุนี้มีเท่านี้" แล้วให้จีรวความตามคะเน; เพราะว่าไม่อนุให้เท่า ๆ กัน เหมือนชั่งด้วยตราชั่งได้, เพราะฉะนั้น จะหย่อนหรือเกินไปก็ตาม, จิรที่