ประโยค - ตอบสนับปาส็กกิ อรรถกถาพระนิพนธ์ มหาวรรค ตอน 2 : หน้า 17/183

ประโยค - ตอบสนับปาส็กกิ อรรถกถาพระนิพนธ์ มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 243 นี่แล เป็นอันถือผู้กันปวงนา ได้ปวรณแล้วเพื่อประโยชน์แแก่ ภิกษุผู้มอบปวรณานั้น. [มอบฉันทะ] วินิจฉัยในว่าบ วารณ เทนตูณ ณอาปิ ทำูนี้ พิง ทราบดังนี้:- การมอบฉันทะพึงทราบตามที่กล่าวไว้แล้ว ในอุบาสขนะกะ เกิด และแม้มในอุบาสขณะนี้กรมมอบฉันทะ ย่อมมีเพื่อประโยชน์ แก่สงฆมรรคที่เหลือ เพราะฉะนั้น ถ้ามอบปวรณา ย่อม มอบฉันทะด้วย เมื่อปวรณาได้มาหลบอกแล้วตามที่กล่าวแล้ว นั่นแล ทั้งสงฆน์ ย่อมเป็นอันได้ปวรณาแล้วทั้งเดียว ถ้ากุฎิ ผู้ลุกไม่ได้ มอบแต่ปวรณาเท่านั้น หมาได้อบรฉันทะไม่; เมื่อปวรณา ของเธอได้บอกแล้ว และสงค์ได้ปวรณาเสร็จแล้ว ย่อมเป็นอันภิกษุทั่ง ปวงปวรณาดีแล้ว; แต่กรรมอย่างอื่นอุประมาณก็รึบ. แต่ถ้ากุฎิผู้ลุกไม่ ได้ มอบแต่ฉันทะเท่านั้น ไม่มอบปวรณา ปวรณาและกรรมมิ เหลือของสงฆ์หามิได้; ส่วนภิกษุนันไม่จัดว่ามได้ปวรณา, ก็ในวัน ปวรณา [๑๐๐] แม้ภิกษุอธิบายณปวรณาในยตอนลสึมแล้วจึง มา ก็ครอให้ฉันทะ, ปวรณากรรรมของสงฆฯจะไม่กำรึบเพราะเธอ. [อธิบายฐานปวรณา] วินิจฉัยในว่าคือ องษ ม ปวรณา นี้ พิงรรดังนี้ :-