ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ดวงสมันป่าสักกะ อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 261
บทว่า ตาติสโน คือตัวว่าผู้ถึงที่ เพราะไม่หวั่นไหว ด้วยความยินดีร้าย ในอุฏฐารมณ์และอุฏฐารมณ์
สองบทว่า อญฺญ พยากรโณด ได้แก่ พยากรณ์หัค
สองบทว่าติจ อุตโต มีความว่าตั้งมนตรีว่า "เป็นอรหันต์" ด้วยเนื้อความใด, เนื้อความนั้น อันกูฏตร
ทั้งหลายกล่าวแล้ว ส่วนเนื้อความแห่งสูตร พึงถือเอาวากรธนาแห่งฤษฎีตะเกิด
สองบทว่า อฏตา อญฺญโต อนุปโน มีความว่าทั้งไม่อ่อนคนเข้า ไปด้วยอำนาจพยัคฆะอย่างว่าว่า "ข้าพเจ้าเป็นอรหันต์."
หลายบทว่า อดฺ จ ปนิเถกจจ โมมนุริสา มีความว่าฝ่าย บูรอนปลาหล่อน้าที่เหมือนสนุกพาราณอย่างส่งไม่มีเสียง ทำให้มีด้วยเหตุว่าถ้อยคำ.
[ว่าด้วยรองเท้า]
บทว่า เอกปลาสิก ได้แก่ ชั้นเดียว.
วิตินฉินในคำว่า อสติสกลภูาน นี้ พึงทราบดังนี้:- สองบรรทุกเวียน พึงทราบว่าหะหนึ่ง.
วิตินฉในคำว่า สุตตเหตุเกิดองค์ นี้ พึงทราบดังนี้:- ปริมาณนี้คือ ช่างพังหกเชือก กับช่างพลายเชือกหนึ่ง เป็น อนิทณะหนึ่ง, เชื่อตอนเช่นนี้ ชื่อว่า สัตตหัตถิกอนักะ.
บทว่า ทิคุณา ได้แก่ สองชั้น.