บทวิเคราะห์อรรถคาถะวินัย มหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 139/183

ประโยค - ติดสนิมปากทึ้ง อรรถคาถะวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 364 เหล่านั้นเท่านั้น ย่อมได้, ก็ยุ่งออกจากนั้น ไม่ได้." ถ้าว่า เมื่อลามเธอแม้ทำกาลิสรา วิจารของเธอมีอยู่, พั้งให้ แกผู้พยาบาลได้, ถ้า วิจารไม่มี, ส่งดมิ ก็ยังสิ่งนั้น, เมื่อรีบราะ อันมีอยู่ พึงทำให้เป็นส่วนแห่งวิจารให้. ทั้งวิจารและสามเณร ถ่าว่าพยาบาลเท่านั้น. พึงให้ส่วนเท่านั้นเอง. หากว่า สามเณรด่มดยู่อื่นบานที่กินอยู่บำ ทำกิจว่าให้รับ ประเคนเท่านั้น, ก็ยุ่งพยาบาล, พึงให้ส่วนใหญ่แก่กิษฎ์. กิษฎ์หลายรูป เป็นผู้พร้อมเพรียงช่วยกันพยาบาลทั้งหมด, พึง ให้ส่วนเท่ากันแก่เธอทั่วกัน. ก็ในกิษฎ์เหล่านี้ รูปใดพยาบาลโดยเฉพาะ, พึงให้ส่วนพิเทาแก่ กิษฎ์นั้น, อันนี้ ผู้ใดทุ่มเทมายุตและภัตให้ หรือจัดแจงบำบัด ด้วยเนื่อง ด้วยพยาบาลไขว้ วันหนึ่ง, แม้บั้น ก็อาจว่า ผู้พยาบาลไขว้เหมือนกัน. กิษฎ์ดูไม่เข้าใกล้ ส่งแต่เอาเขาและข้าวสารเป็นด้านบ้าง, กิษฎ์นี้ไม่ จ้าว่าผู้พยาบาลไขว้. ฝ่ายกิษฎ์ดู แลวงหาให้อุปสมบัติเกือมิ่งม, นั้นก็จัดเป็นผู้ พยาบาลไขว้แท้, พึงให้ส่วนแม้กิณกษีนั้น. รูปหนึ่งพยาบาลด้วยพลวัตเป็นใหญ่, รูปหนึ่งพยาบาลด้วยหวัง ลาภ, ในเวลาที่กิษฎุไม่ธรรภาพ เธอทั้งสองจ่าง, พึงให้แก่เจอ