อรรถภาพวีนีย มหาวรรค ตอน 2 : หน้า 179/183

ประโยค - ตอนต้นมันปะสักกุ อรรถภาพวีนีย มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 404 หลายท่ว ตุ อุปปัตติ ภิกขุ โอฬารวา มีความว่า พาอิกษุผูถูกวัดรั้นไปออกสิกา ให้แสดงอาบัติตแล้ว เรียกเข้าหุม ด้วยกรรมวา. ลองบทว่า ตูวา อุปโส โมีความว่า พึงทำอิฏฐิโอโส ตามนิยาที่กล่าวแล้วในอุปสังกัปป์นระดับวันที่เดียว. หลายท่ว อมูล มูล คณุตวา มีความว่า ไม่ออกจากมูล ไปหามูล อธิษฐานว่า ไม่วิจิตอัณฑัตนั้น. ข้อว่า อยุ จูจิดี อุปสีย สุขสามคู เฏออาเปต พยัญชนะว่า สังสามคีนี้ ปราศจากอรรถ แต่องค์ [๒๒] บทกาวว่า สงฺสุกฺสุ กิฉฺฉูจ เป็นความว่า เมื่อติกจะพึงกระทำ เกิดขึ้นแก่สมุจ บทว่า มนุตฺตา ได้แก่ เมื่อการปรีญาวินัย. สองบทว่า อุกฺกุสฺ ฆาเตฺ ได้แก่ เมื่อเนื้อความแห่งวินัย เกิดขึ้น. บทว่า วิจิตอญฺเยส ได้แก่ ครั้งวันฉ้อรตรเหล่านั้นแล. บทว่า มหากุโณ ได้แก่ ผู้มีอุปการะมาก. บทว่า ปกุการโต ได้แก่ สมควรเพื่อกอ่ง. [๒๒] บทกาวว่า อนูวุโฒ ปริมน สิโต มีความว่า ในชั้นต้นที่เดียว ใคร ๆ ก็เดือยไม่ได้โดยศีลก่อน.