การถวายแก่สงสุลองฝายในพระพุทธศาสนา : หน้า 154/183

ประโยค - ตลอดสนับปาสำหรับ ธรรมกาธารวันย หมหาวร ตอน 2 - หน้าที่ 379 กระบอกกลองเป็นต้น แก่สงผู้ถือผ้าผังสงสุล" ดังนี้ สมควรถือเอา. ขึ้นชื่อว่าบริว แมกกษผูถือผ้าผังสงสุล ก็คีปรารถนา ในวันที่เขา ถวายเพื่อให้เป็นผ้าผัวกระบอกลองเป็นต้นเหล่านั้น ผ้าใดเป็นของ เหลือก็จะนำผ้าขึ้นเข้าในวีรบาง ก็วอ. ทายกถอดด้ายแก สงมั้ คำนัน แม๊กษผูถือเอาผ้าผังสุล ก็ควรรับ. วิธิฉัยในที่สุดที่ทยเข้าไปสู่วัดแล้วฉวยว่า "พับเจ้าว่าจีวร เหลา้นี้ผงสง" เท่านี้ก่อน. ก็ว่า ทายกเห็นภิญัทั้งหลายผูดืน ทางไปภายนอกอุปจารสมแล้ว บอกแกะพระสงเคราะห์ หรือพระสง- นวกะว่า "พับเจ้าถวายสงสุ" แม้บารึงมีตั้งแแต่ไปโยน้นหนึ่ง เนือง เป็นอันเดียวกัน ยอมถึงแก้ภิญูทัวกัน; ฝ่ายภิญูเหล่านั้นไม่ทันบริษัท เพียงสมศอก ไม่ถึงแก้ภิญูทัวกัน. [ถวายแก้สงสุลองฝาย] วิธิฉัยในมติว่า "ถวายแก้สงสุลองฝาย" นี้ พึงทราบ ดังนี้ :- เมื่อเขาว่าว่า "ถวายแก้สงสุลองฝาย" ก็ถ, "ถวายแก้สงส์ โดยส่วนสอง" ก็ถ. "ถวายแก้สงสูด้วย แก้ภูมิณีสงสูด้วย" ก็ถ, ผ่านืนเป็นอันเขาถวายแก่ สงสุลองฝายแท้. ข้อว่า อุปุฏฐะ ทาตพง มีความคิดเห็นว่า พิ้งทำเป็นส่วนส่วน เท่า ๆ กัน ให้ส่วนหนึ่ง. เมื่อเขาว่าว่า "ถวายแก้สงสุลองฝายด้วย