การอธิบายพระวินัยในมหาวรรต ตอนที่ ๒ : หน้า 64/183

ประโยค - คงมีสมิณา สักการะ อธิษฐานพระวินัย มหาวรรด ตอน ๒ - หน้าที่ 290 บทว่า อนวิจฉาการ มีคำอธิบายว่า ท่านจงทำการที่พึงรู้ตาม คือ คิด พิจารณาแล้วจึงทำ บทว่า ถามณะสูสถาน ได้แก่ (มนุษย์) ผู้มีชื่อเสียงในโลก สองบทว่า สาระ โทติ มีความว่า จะเป็นความดี สองบทว่า ปฏิกิริยา มีความว่า อัญญคติยิ่งทั้งหลาย พึงยกรบแผ่นผ้า เที่ยวไปว่ายร้องในเมือง ถามว่า เพราะเหตุไร ? ตอบว่า เพราะพวกเขาคิดว่า "ความเป็นใหญ่ชี้มีกจากพวกเรา ด้วยอุปายอย่างนี้." บทว่า โอปนวุติ มีความว่า (สกุลของท่าน) แต่งไวแล้ว คือ เตรียมไว้แล้วเป็นเดิมดูบำบัด ? [๔๕] บทว่า คู่อ ได้แก่ นิวาศน์ สองบทว่า ทาตพุท มนฺเจยยคสิ มีความว่า พระผู้พระภาค ทรงตัดเตือนว่า "ท่านอย่าตัดไทยธรรมของนิกรชนเหล่านี้เสียเลย แต่ ท่านพึงสำรวจจึงอธิธรรม อันนควรให้แก่นิกรชนเหล่านั้น ผู้มาถึงเข้าแล้ว." บทว่า โอกาโร ได้แก่ ความกระทำด้วย คือ ความเป็นของทราม บทว่า สามกีลิกา ได้แก่ (ธรรมเทสนา) ที่พระองค์เองทรงยืนขึ้น อธิบายว่า ไม่ทั่วไปแก่พระสาวกเหล่าอื่น บทว่า อุทกสุดตฑ์ ได้แก่ มังสะที่เขาทำเฉพาะ (ตน).