การกรานกฐินในพระพุทธศาสนา : หน้า 88/183

ประโยค - ดวงสมันปาสำหรับ ทอภากพระวิษณุมหาวรรร ตอน 2 - หน้าที่ 314 [วิธีการวรรณ] อันภิกษุผู้วรรณ พึงถือเอาภัคฎฐินที่ทำสำเร็จสมแล้วกรานกฐิน ตามวิธีที่ท่านกล่าวไว้ในคัมภีร์ว่า มีคำตันว่า "ถ้าประสงค์ จะกรานกฐินด้วยสงฆ์อุภา พึงถอดสงฆ์มาอุทิศา อธิฐานสงฆ์ใหม่, พึงล่าวว่า ข้ามเจ้าร่านกฐิน ด้วยสงฆ์มินี"[๒๒] ก็แต่ ครั้น กรานแล้ว พึงให้คุณทั้งหลายอนุโมทนาตามวิธีที่ท่านกล่าวไว้ในคัมภีร์ ว่า มีคำเป็นอาทิอย่างนี้แล้ว "ภิญญาผู้ว่านโมมานั้น พึงำผ้ อุตรสงฆ์อีวงบ้างส่วนหนึ่ง ประมาณอีกกล่าวอย่างนี้ว่า "ผู้ถือฤ กิณของสงฆ์มานแล้ว, การกรานกฐินเป็นธรรม, ขอท่านทั้งหลายอนุโมทนได้;"ภิญญาผู้อนุโมทนาสำนี้ พึงทำผ้ อุตรสงฆ์อีวงบ้างส่วนหนึ่ง ประมาณอีกกล่าวอย่างนี้ว่า "ผู้มีอายุ ฤกิณของสงฆ์มานแล้ว, การกรานกฐินเป็นธรรม, ขออนุโมทนา;" ฝ่ายพวกภิญญูอนุนี้ พึงอนุโมทนา กิจจื่นอิริยาบถดังนี้ แท้จริง ในคัมภีร์วรรณว่า ท่านกล่าวว่า "ฤกิณเป็นอุปคผล สองฝ่าย คือ ผู้ขานหนึ่ง ผู้อนุโมทนหนึ่ง กรานแล้ว" ทั้งได้กล่าว ไว้อีกว่า "สงฆ์หาได้กรานกฐินไม่, คณะหาได้กรานกฐินไม่, บุคคล กรานกฐิน; แต่เพราะสงม่อนุโมทนา เพราะคณอนุโมทนา เพราะ บุคคลกราน กิจในชื่อว่า สงมได้อกราน คณะได้กราน บุคคลได้