การเตรียมผ้ากฐินและการทำจีวรในพระพุทธศาสนา : หน้า 86/183

ประโยค - ตายสนิทนำปาสกำ สักกำ ธรรมะภาวนา มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 312 จริงอยู่ แม้ผ้าที่เป็นน้าขาว โดยสีเนื่องมาแต่เรือนช่างูก ที่เดียว กรใช้ไม่ใด้ แม้ผ้าก็ไม่ใด้ไม่ใด้ เพราะฉะนั้น ได้ผ้าสำหรับ กรานกฐินแล้ว ต้องซักให้สะอาด กระเตรียมเครื่องมือสำหรับทำจีวร มีเม็ดเป็นต้นไว้แล้ว พร้อมด้วยภิกษุหลาย ช่วยกันเย็บจิวจีวรที่ เย็บสำเร็จ ให้กัลปพิณทุแล้วกรยุกิในวันนั้นทีเดียว ถ้ากฐินนั้น ยังไม่ทันใด้กราน ฤู้นำผ้ากฐินมา; และถวายผ้าถ่องส์กฐินอื่น ๆ เป็นอันมาก ผู้ดำาอยานสงค์ถาม, พิงกรมด้วยผ้ากฐินของผู้นั้น เกิด แต่ต้องซีแจงให้ทางฝ่ายหนึ่งยอม. [ว่าด้วผู้จวกรน] ก็กรินใครกรณ ? สงหวังให้จีวรแก้ฎิมิ ใด, กิษณุนนควรกรณ ก็สง่ควรให้ใครเล่า ? กิษณุใดมีจิวาแก้, ควรให้แก้กิณุ่น, ถ้ากิณุมีอภิปรายหลายรูป พึงให้แก่ผู้นำ. ในผู้ซึ่งนำเล่า ถิญญใดเป็นมหาบรุษสามารถทำสิวาร เสร็จจันทนราณวันนั้น, ควรให้แก้กิณุ่น ถ้าผ่าไม่สามารถ; กิณุ ผู้อ่อนว่ามาราก; พึงให้แก่เถอ. แต่สงม่ำเรียนท่านว่า "ขอนำองรับเกิด, พวกข้าขเจ้าจักช่วยทำกวด." ในไตรจีวรผืนใดคำรำ, [๒๒๒] ควรให้เพื่อประโยชน์แก่ผู้นั้น. ตามปกติพระมหาเถรครองจีวรสอง ชั้น พึงให้เพื่ออำำได้สองชั้น. ถ้ำนำท่านครองจีวรชั้นเดียวแต่เนื้อ