ตอนอสนั่นป่าสำหรับ ท้อรอกกพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 105/183

ประโยค - ตอนอสนั่นป่าสำหรับ ท้อรอกกพระวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 331 อาหรือ ?" ตอบว่า หมอชีวกกรมว่า "ได้รับว่า สมองศรีระย่อมไม่อยู่ ที่ได้ เพราะการผลัดเปลี่ยนธริบกบ แต่เมื่อเศรษฐีนี้นอนนั่งไม่ กระเถิก ๓ สัปดาห์ สมองศรีระจ้องอยู่ได้ ดังนี้ แล้วคิดว่า "อย่า กระนั้นเลย เศรษฐีพึ่งปฏิญาณบ้างละ ๗ เดือน ๆ แต่พึ่งนอนเพียงข้าง ละ ๗ วัน ๆ" จึงกล่าวอย่างนั้น [๒๔] ด้วยเหตุนี้น่า ปัจฉิมว่า"ก็แต่ ว่า ท่านอ้นเรารู้แล้ว โดยทันทีที่เดียว." หลายบวว่า นาฏ อานิย ลูกโกมิ มิความว่า ได้ยินว่า ความ เร่าร้อนใหญ่ บังเกิดขึ้นในสรีระของเศรษฐีนัน เพราะเหตุนัน เขา จึงกล่าวอย่างนั้น ลองว่ากว่า ดีติ สุตตหนา คือ ๑ ข้าง ๆ สัปดาห์หนึ่ง ลองว่า ชนะ อุดสาเรตุวา คือ ให้ไล่นอกออกไปเสีย. [เรื่องพระเจ้าปชโชต] สามว่าว่า เชฏฐ์ มะ สุบี มีความว่า ได้ยินว่า พระราชนี้ มีคำณิที่แห่งแมลงปอง เนลใสเป็นยาขาและเป็นของปฏิกูลของแมลงปอง ทั้งหลาย เพราะกำจัดแมลงปองเสีย เพราะฉะนั้น ท้าวเธอจึง รับส่งอย่างนั้น. ลองว่ากว่า อุททก เทวตติ คือ จักให้เจียน. ลองว่ากว่า ปุณณาล โยชนิกา โทติ มีความว่า ช้างพังชื่อ ภัททวดี กิเป็นพาหนะสามารถเดินทางได้ ๕๐ โยชน.