อรรถกถาพระวินยมหาวรรค ตอนที่ 2 : หน้า 60/183

ประโยค - ตอนสนับปาสาทิกา อรรถกถาพระวินยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 286 หนึ่ง วัสดกะระหนึ่ง เป็นมหาอำมาตย์ของพระเจ้าแผ่นดินนครศรี สองบรรว่า วชิชิน ปฏิภาโย มีความว่า เพื่อรองการดำ ทางบุญเริ่มหวังสุกดัวนัวันที่วัสสีย บทว่า วตุณิ ได้แก่ ที่ปลูกเรือน หลายบทว่า จิตตานิ นมนุติ นิ้วสนานิ มาปฏิ มีความว่า ได้ยินว่า เทวาเหล่านี้ ส่งในสรีระของชนทั้งหลาย ผู้ทำหลาย ชัชฎิ แล้วน้อมจิตไปอย่างนั้น ถามว่า เพราะเหตุไร แก้วว่า เพราะเทวาทั้งหลายนี้ จักกระทำลักษณะตามสมควร แก้เราทั้งหลาย บทว่า ตาตีเสสิ มีกำว่า ได้ยินว่า เสียงที่ว่า 'บันติติ' ทั้งหลายชาวดาวดิงส์ หมายเอาท้าวสักกเทวราชและพระวิสุทธาภร เพื่อฟังไปในโลก, [๔๕] เพราะเหตุนัน พระผู้มพระภาคจึงรัส ว่า ตาตีสีสิก อธิบายว่า สนูรอมตะและวัสดกาถานั้นรวบกับ ได้หาอัทยเทพเจ้าชาวดาวดิงค์แล้วจึงได้สร้าง บทว่า ยอวกา อรินาน อายตน มีความว่า ชื่อว่าสถานทีเป็นที่ ประชุมแห่งมนุษย์ผู้เป็นอรยทั้งหลาย มีอยู่เท่าได. บทว่า ยอวกา อธิชุปโต้ มีความว่า ชื่อว่าสถานทีเป็นที่ชื่อ และขาย ด้วยอำนาจแห่งองค์สินค้าที่ยามแล้วนั้นเทียว ของพ่อค้า ๑. ดูความผิดดารในบทปริพาทสูตร ที มหา. ๔๕.