ประโคม - อรรถคาถาวินัย มหาวรร ตอน 2 : หน้า 33/183

ประโคม - ตลอดสนับปาสำหรับ อรรถคาถาวินัย มหาวรร ตอน 2 - หน้าที่ 259 สองบทว่า เทวด สุทธามุตติ มีความว่า ท่านผู้มีอายุเอนอ้าย คุณมาตรว่าศรัทธาแล้ว ๆ ปราศจากปฏิวธ คือไม่อ็อีประนอมด้วย ปัญญาเครื่องตรัสรู้ บทว่า ปฏิอย ได้แก้ เจริญด้วยทางชำชัก บทว่า วิราตคุตตม ได้แก้ เป็นผู้ตรัสรู้พระอรหัตตามคำที่กล่าวคือ เนกขัมมะแล้วดำรงอยู่ เพราะจะเป็นกิเลสไปปราศจากแล้วด้วยตรัสรู้ มรรคันนอง อธิษฐานว่า อยู่ด้วยธรรมสำหรับอยู่คือสมบัติ คือเป็นผู มีใจอ่อนโยนในผลสมบัตินั้น ๆ แม้ในบทที่เหลือ ก็เหมือนกัน บทว่า อาถกกภิสิโลก ได้แก้ ความได้ใจในสิ่งหนึ่ง ความ ที่ปัญญาสามัคคีแห่งนั้นแกล้งทำดีต่อหนึ่ง ความกล่าวเย็นออกนึง บทว่า นิทามยมโนะ ได้แก้ ต้องการ คือปรารถนา บทว่า ปสุวาทาธมฺมโณ มีความว่า พยาธิอรหอดอย่างนี้ว่ะ “ข้าพเจ้านับไปในวิโก” บทว่า สีลาพุทธปรามาส ได้แก้ สักว่าความดีคืออิสิลและพรต บทว่า สารโ ค ปัจฉามุโน ได้แก่ ทราบอยู่โดยความ เป็นแก่นสาร บทว่า อุทยาปุญญาธมฺมโณ มีความว่า พยาธิอรหอดซึ่งหา ความเมียยมยื่นมิได้ เนื้อความในวารทั้งปวง พึงทราบโดยนัน้ บทว่า ฏูลา ได้แก้ มีกำลัง หลายบทว่า เนวสูฏ จิตตุ ปริยทิญฺญติ มีความว่า อารมณ์ เหล่านัน ไม่สามารถจะยึดจิตของพระนิพนธ์นั้นอยู่ได้