คำสอนเกี่ยวกับชีวิตและความตายในพระวินัย : หน้า 176/183

ประโยค - ตลอดสนับสนุป้ายทัก อรรณคาถาพระวินยมาหวรร ดอน๒ - หน้าที่ 401 บาทกล่าวว่า เฉ จ ตดก วิณฑ์ มีความว่า ฝ่ายชนนหลายใด เป็นนิจทิตในท่ามกลางสงมัน ทราบชัวว่า "เราทั้งหลายไปสู่ที่ใกล้แห่งวามตาย." บาทกล่าวว่า โตโต สมุนดิต มีความว่า จริงอยู่ ชนเหล่านั้น เมื่ออารมอย่างนั้น ยังโยนโสมิลักการให้เกิดขึ้น ย่อมปฏิบัติ เพื่อความเข้าใจมแห่งความหมายมัน คือ ความทะเลาะเสียด. [๒๐] กล่าวว่า อุตฺจิธินี นี้ พระผู้นิยมพระภาคตรสามหมายเอาพระเจ้าพรหมทัต และทีมาวกุมาร ความว่า ความพร้อมเพรียงแม่มชงชนนเหล่านั้นยังมีได้ เหตุไร ความพร้อมเพรียงของท่านทั้งหลายจะมิได้เล่า? กระดูกของมารดามารดินอันพวาท่านเหล่าใด ก็หาได้ถูกตัดเสียไม่เลย ชีวิตก็หาได้ถูกกลืนไม่, โกน่ามะทรัพย์ทั้งหลายก็หาได้ถูกกลืนไม่. กล่าวว่า สตฺถ โลฉฺฉ เป็นอาทิ พระผู้นิยมพระภาคตรส เพื่อแสดงคุณแห่งสหายผู้นั้นเป็นบัณฑิตและโทษแห่งสหายผู้นั้นเป็นพาล. บาทกล่าวว่า อภิญญาถูพานี ปริสุทฺธายน์ มีความว่า พึงย้ำอันตรายที่ปรากฏ และอันตรายที่ซ่อนเร้นเสีย มิใช่ชนหมกันด้วยสหายนี้ มีสติเทียวไป. หลายทวา ราชาว รฏฐ์ วิชิต มีความว่า พระราชาทรงพระนามว่า มหาชนก และพระมหาราชทรงพระนามว่า อรินทรมะ ทรงละแว่นแคว้น คือ ดินแดนเป็นที่่านต้องพระองค์เสีย เที่ยวไปตามลำพัง ฉันใด, พึงเทียวไป ฉันนั้น.