อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 : หน้า 48/183

ประโยค - ตอนสมุนไปทำภัก อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 274 [๑๙๙] เหล่าสักข์ขนธก วรรณนา [ว่าด้วยเหล่าส] วิถีจัยในเหล่าสักข์ขนธก พึงรำบากนี้:- ลองบว่่า สาธิกาเ อพาเธ ก ได้แก่ อาพาธมึเป็น สมุฏฐานเกิดขึ้นในสกลาก จริงอยู่ ในกาลนั้น ภูมุทั้งหลาย ี่ยวเปียกด้วยน้ำฝนบ้าง ย่อมเหยียบย่ำใครบ้าง แดดอ่อนกล้า ในระหว่าง ๆ บ้าง; เพราะเหตุนี้ ดีลงกิญแจเหล่านั้นน้อมเป็นของ ชิมเข้าไปในลำไส้ ลองบว่่า อาหารตฤณญู ฯมีย่อมว่าวัดภูมิง ประโยชน์ด้วยอาหารให้สำเร็จ บทว่า นุณฑเทตุ มีว่าว่า ย่อมไม่ยอมไป, คือไม่สามารถ จะรับโรคมได้ บทว่า สินิทกาน ได้แก่ โภชนาที่สนิท บทว่า ภฏฏอาภาเทน คือ ความไม่อยู่นแห่งอาหาร ในคำว่า กเกล ปฏิกฐิติ เป็นต้น มีความว่า รับประทาน เจียว กรอง ในเรื่องเวลาที่ง่วง ยังไม่ลงเลยไป ลองบว่่า เตตปิโภคน ปริญญชูติ มีความว่า เพื่อบริโภค