อรรถคาถาพระวินัยมหาวรรค ตอนที่ 2 : หน้า 44/183

ประโยค - ตัดสินปาสำหรับ อรรถคาถาพระวินัยมหาวรรค ตอนที่ 2 - หน้าที่ 270 บทว่า คู่คี ได้แก่ ผู้คุ้มครองแล้วด้วยความป้องกัน คือความระวัง. บทว่า ยติานุกรม ได้แก่ ทรงชนะอินทรีย์แล้ว. บทว่า นาคี ได้แก่ ผู้รับจากบาป, ความว่า ผู้ปรากฏกิเลส. หลายบทว่า ตดิณฺเม เม วสุสาน องฺเขญ มีความว่า ต่อ ล่วงไปสามเดือนจำเดิมแต่วับวรรคของข้าพเจ้า. สองบทว่า อุปสมฺพไร อตฺตา ความว่า จำพอจึงได้อุปสมท. บทว่า กถุฏฐตระ ได้แก่ มิดินค่ายนіт, ความว่า มิดินค่า เป็นก้อนนุ่นขึ้น. บทว่า โภคคุณภาพ คือ เป็นภาคพื้นที่ถูกทำให้เสียด้วยระแง คลิปโคลซึ่งตั้งนับภพนี้ถูกลบโคลเขียว. ได้บังรองเท้าชั้นเดียว ไม่อาจนรแหงลบโคลเหล่านั้นได้, พื้นแผ่นดินเป็นของแผงจุลรราช ด้วยประการดังนี้. ติตฺถาสมื่ออยู่เสออย่างเหล่านี้ คือ เอรค (หญิงถีนาถา) หนึ่ง โรมก (หญิงข้ามนางกงู) หนึ่ง มัชฌาร (หญิงนางวาดแมว) หนึ่ง ชันฺน (หญิงหางช้าง) หนึ่ง, ชนทั้งหลายย่อมทำเสื้อลาแพนและเสื้ออ่อนด้วยหญิงเหล่านี้. บรรดาดินอันสิสซินั้น หญิงเอรคั้น ได้แก่ข้าวทราย, หญิงทรายนันเป็นของหยาบ; หญิงในริยมโลตสีแดงล่ะเอียดอ่อน มีสัมผัสสบาย; เสื่อทาทวีหญิงโบราณ เมื่อออนแล้วพอฤดูขึ้นเป็นของฟูขึ้นอีกได้. [๑๒๖] ชนทั้งหลายย่อมทำแมงซึ่งผ้าสากด้วยหญิงมัชฌาร;