ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ตอนสนมปาสำหรับอรรถาธิบายมาหารวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 391
และไม่กำริบ พระผู้มีภาคดรสรกล่าวว่า เอกจุตสุ ภิกขเว
สงฺมสฺสุ มชฺฌเม ปฏิฆโน รุฒิ เป็นดังนั้น
บทว่า ปิตตตุสุด ได้แก่ ผู้มีศัลวิทิ สิ เป็นอิต ตำ
ปราชญ์
บทว่า อนุตรกิสนสุ ได้แก่ ผู้นิเป็นลำดับแห่งตน. 254
เพื่อแสดงข้อถีที่กรรมทั้งหลายเป็นของกำเริบและไม่กำเริบ โดยวัตถ
พระผู้มีภาคดรสกล่าวว่า ทุตฺ มอ ภิกฺขู นิสสุตรณา เป็นดังนั้น.
บรรดาคำเหล่านั้น คำว่า อุปปุตฺโต นิสุสารน, คุณออ สงฺโญ
นิสุสารติโฏ นี้ พระผู้มีภาคดรสหมายเอาปพหา-
ชนียกรรม. จริงอยู่ สงฺมอขมับออกจากวัด ด้วยปาพชนียกรรม,
เพราะฉะนั้น ปาพชชนียกรรมั้น ท่านจึงเรียกว่า "นิสสารน." ก็
เพราะเหตุที่ไม่เป็นผู้ประทุษร้ายกุล, บุคคลนั้น จึงไม่ถึงปาพชชน-กรรมมัน ด้วยลักษณะะแผนกหนึ่ง; แต่ว่า เพราะเหตุพระผู้มีภาคดรสไว้ว่า "สงฺมวังเวงยังดังงปพหา-ชนียกรรมแก่มบุคคลนั้น" ดังนั้น
บุคคลนั้น จิรงว่าผู้นอสงฺขับออกด้วยดีแล้ว.
[นิสาราณ]
ข้อความ คุณเอ สงฺโม นิสุสารติ มีความว่า หากสงฺขับออก
ด้วยอำนาจแห่งตัวยชนียกรรมเป็นดังนี้ๆ, บุคคลนั้น ชื่อว่า ถกขับออก
ด้วยดี เพราะเหตุในวินัยว่าด้วยตัวยชนียกรรมเป็นดังนั้น พระผู้มี