อรรถาธิบายมาหารวรรค ตอน 2 ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 หน้า 166
หน้าที่ 166 / 183

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้พระผู้มีภาคดรสได้อธิบายถึงกรรมซึ่งมีความเกี่ยวพันกับการขับออกจากวัดและนิสารน รวมถึงการตอบสนองที่ถูกต้องเกี่ยวกับความเข้าใจในกรรมทั้งหลาย โดยแสดงถึงวิธีการที่กรรมอาจเป็นของกำเริบหรือไม่กำเริบ โดยอธิบายถึงลักษณะเฉพาะของกรรมที่บ่งบอกถึงการกระทำที่ดีและไม่ดี เพื่อให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจแนวคิดในแท้จริงได้ สรุปความว่าการอ้างอิงในตัวผู้อ่านจะนำมาซึ่งการรักษาและพัฒนาจิตใจในการปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้อง

หัวข้อประเด็น

-กรรมและความหมาย
-พระผู้มีภาคดรส
-การอภิปรายในพระธรรม
-แนวคิดเกี่ยวกับกรรม
-ปาพชชนียกรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ตอนสนมปาสำหรับอรรถาธิบายมาหารวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 391 และไม่กำริบ พระผู้มีภาคดรสรกล่าวว่า เอกจุตสุ ภิกขเว สงฺมสฺสุ มชฺฌเม ปฏิฆโน รุฒิ เป็นดังนั้น บทว่า ปิตตตุสุด ได้แก่ ผู้มีศัลวิทิ สิ เป็นอิต ตำ ปราชญ์ บทว่า อนุตรกิสนสุ ได้แก่ ผู้นิเป็นลำดับแห่งตน. 254 เพื่อแสดงข้อถีที่กรรมทั้งหลายเป็นของกำเริบและไม่กำเริบ โดยวัตถ พระผู้มีภาคดรสกล่าวว่า ทุตฺ มอ ภิกฺขู นิสสุตรณา เป็นดังนั้น. บรรดาคำเหล่านั้น คำว่า อุปปุตฺโต นิสุสารน, คุณออ สงฺโญ นิสุสารติโฏ นี้ พระผู้มีภาคดรสหมายเอาปพหา- ชนียกรรม. จริงอยู่ สงฺมอขมับออกจากวัด ด้วยปาพชนียกรรม, เพราะฉะนั้น ปาพชชนียกรรมั้น ท่านจึงเรียกว่า "นิสสารน." ก็ เพราะเหตุที่ไม่เป็นผู้ประทุษร้ายกุล, บุคคลนั้น จึงไม่ถึงปาพชชน-กรรมมัน ด้วยลักษณะะแผนกหนึ่ง; แต่ว่า เพราะเหตุพระผู้มีภาคดรสไว้ว่า "สงฺมวังเวงยังดังงปพหา-ชนียกรรมแก่มบุคคลนั้น" ดังนั้น บุคคลนั้น จิรงว่าผู้นอสงฺขับออกด้วยดีแล้ว. [นิสาราณ] ข้อความ คุณเอ สงฺโม นิสุสารติ มีความว่า หากสงฺขับออก ด้วยอำนาจแห่งตัวยชนียกรรมเป็นดังนี้ๆ, บุคคลนั้น ชื่อว่า ถกขับออก ด้วยดี เพราะเหตุในวินัยว่าด้วยตัวยชนียกรรมเป็นดังนั้น พระผู้มี
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More