อรรถคาถาเวนิช มหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 124/183

ประโยค - ติดสงัคปาสำหรับ อรรถคาถาเวนิช มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 350 สองบทว่่า อุสาหสิ ตว ์ อนุน มีความว่า อนานท์ เธอ อาจหรือ ? บทว่า สิวาหิติ ไดแก้ เพื่อทำ. สองบทว่่า อุสาหามี ภาว มีความว่า ท่านอนนท์แสดงว่า "ข้าพระองค์ อาศัยมั้ยพระองค์ประทาน." บทว่า ยตร ิ นาม คือ โย นาม. วิจินอันในคำว่า กลมุปิ นาม เป็นอานิ พึงระลึกดังนี้ :- คำว่า กลม นี้ เป็นชื่อแห่งผ้ายาว มีนวัตด้านยาวและด้าน กว้างเป็นต้น. คำว่า อุตตฤกษ์ เป็นชื่อแห่งผ้าสั้นในระหว่าง ๆ. [๒๗] มณฑล นั้น ได้แก้ กระทงใหญ่ ในฉันท้อนหนึ่ง ๆ แห่งจิวมี ๕ ขั้น. อัตตคำมณฑล นั้น ได้แก้ กระทงเล็ก. วิจตุะ นั้น ได้แก้ ขนต์ตรงกลางที่เย็บมณฑลกับอัตตมณฑล ติดกัน. อนุวิติฤกษ์ นั้น ได้แก้ สองข้างที่สองนั่งแหงวิวิฏกุจฉะนั้น. คือลยกะ นั้น ได้แก้ ผ้าคล้ายอย่างนั้นเหมือนกัน ในที่ ๆ ปกแข็ง. อาจารย์บางพวกกล่าวว่าคว้า คือลยกะ และ ชั่งเมยกะ