คดีสนมัปาสาธิก อรรถกาถพระวินัย มหาวรรณะ ตอน ๒ : หน้า 107/183

ประโยค - คดีสนมัปาสาธิก อรรถกาถพระวินัย มหาวรรณะ ตอน ๒ - หน้าที่ 333 ว่าดว่า นินจูรเสลี ได้แก่ ถ่ายแล้ว. ผ้าถวมคงส่งว่ามึ้งเสียดี้มที่ป่าซาในอุดตรุกกรีบี ชื่อผ้าสีเอหยกยง. ได้ยินว่า มนุษย์ทั้งหมดในวันนั้น เอาหม่้านั้นแห่หุ่นคนตามแล้ว ทั้งเสีย นกหลี่งคลั่งทั้งหลาย กำหนดก่อนตายนนั่นว่า "ฉันเนื้อ" แล้วเย็นนำไปวางที่ออทเขาหิมพานต์ เปลืองผ้าตอกแล้วกิน. ครั้งนั้น พวกพราน ไพรพบผ้าเข้าแล้วนำมาวายพระราชา. ผ้าสีเอหยกยงเป็นของ ที่พระเจ้าชัยโชดตรงได้แล้วด้วยประการอย่างนี้. อาจารย์บางเหล่ากล่าวว่า "หญิงผูคลาดในแคนลิสี ว้นค่าย ด้วยขนสัตว์ ๓ เส้น ผ้าสีเอหยกยั้น เป็นผ้าที่ทอดค่ายั้น" ดังนี้. [ว่าด้วยทรงอนุญาตผ้าไปวาระเป็นต้น] ว่าดว่า สิงเห มีความว่า ก็พระกายของพระผูมพระภาค เศร้าหมองหรือไม่เศราหมอง. เพราะว่า เทวดาทั้งหลาย ย่อมแทรก ทิพยโอชาในอาหารของพระผูมพระภาคทุกเมื่อ, ก็เต่า น้ำยางย่อม ยังทิ้งทั้งหลายให้มนุษย์อยู่ในพระสรีระทั้งหมด. ย่อมกระทำเส้นเอ็น ทั้ง หลายให้เสียดี; ด้วยเหตุนี้นั่น. จึงกล่าวอย่างนั้น. สองบกว่า ตีติน อุปปลาคุณามีความว่า อุปลาคนหนึ่ง เพื่อ บำบัดโทษอย่างหยาบ กำหน่งหนึ่งเพื่อบำบัดโทษอย่างปานกลาง กำหน่ง เพื่อบำบัดโทษอย่างละเอียด. หลายบกว่า น จีรสุดา ปฏคุตโต โอโล มีความว่า ก็ เมื่้อพระกายเป็นปกติแล้วอย่างนั้น ชาวเมืองทั้งหลายได้ตรเตรียม