การสนทนาเกี่ยวกับคาถาวินัย มหาวรรค ตอน ๒ : หน้า 128/183

ประโยค - ตอบสนับปลาสักกี่ อรรถคาถาวินัย มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 354 บทว่า สนทฑุโล ได้แก่ เพื่อนที่กล่าวว่าเคยเห็นกัน. [๒๕] บทว่า สมมฤคลโล ได้แก่ เพื่อนผู้ร่วมสมโภค คือ เพื่อนสนิท. บทว่า อาลัยโต ได้แก่ ผู้คนเพื่อนสั่งไว้อย่างนี้ว่า "ท่าน ต้องการสิ่งใดซึ่งเป็นของเรา ท่านพึงถือเอาสิ่งนั้นเกิด." วิสาสะย่อมขึ้นด้วยองค์ ๑ เหล่านี้ คือ ยังป็นอยู่ ๑ เมื่อของ นั้นอันตนก็เอาแล้ว เจ้าของเป็นผู้พอใจ ๑ กับองค์นั้นได้ดังหวมิ. บทว่า ปฏูกิโลโต คือ ผ้าผุรางศ์ที่ทำด้วยขี้สุกุล. สองบทว่า ครุโก โทติ คือ เป็นของหนัก เพราะทาบผ้ปะในที่ชำรุแล้ว ๆ. สองบทว่า สุตตุปู คาถ มีความว่า เพื่อทำการเย็บรังด้วย ค้ายเท่านั้น. บทว่า วิญญูโต คือ เมื่อชักค่ายเย็บ มุสงมาวิ่งแม้นหนึ่งเป็น ของยาไป. สองบทว่า วิญญาณ อุตฐริฏู คือ เพื่อเขียนมุมที่อีเสียว. บทว่า โอภิริยุนติ คือ ลุยออกจากมุมที่ด้ค. สองบทว่า อนุตตา ปริปุณฺฒิ ได้แก่ อนุวาต และผ้าห่มขอบ. สองบทว่า ปฏุกโต ปลูกณติ คือ ด้วยทั้งหลายที่เป็นในหน้าฝ่าใหญ่ ย่อมหลุดออก คือ ผ้าสุ่งออกจากผ้าฝ่านเก่านั่น. สองบทว่า อญูปกิ กาถู คื เพื่อเข็มหน้าผ้าด้วยตะเข็บ