การวินิจฉัยเกี่ยวกับภิกษุที่ไม่ควรให้ย้าย : หน้า 116/183

ประโยค - ตลอดสนิทปาสึกา อรรถคาถาพระวินียมหวามรรคตอน 2 - หน้าที่ 342 ฉบับนี้. [ว่าด้วยบุคคลที่ไม่ควรให้ย้าย] วินิจฉัยในข้อว่า น ภิกขูว ภิกขุอาริโก ภูจารุปคุณ นี้ พึงทราบกันดังนี้:- พึงรู้จักภิกษูที่ไม่ควรให้ย้ายแม้แต่กอ. จริงอยู่ ไม่ควรให้ย้าย ภิกษ ๔ พวก คือ ภิกษุผู้เก่า๓ ภิกษุเจ้าหน้าที่การเรือนคง ภิกษุ ผู้พา ๑ ภิกษุได้เสนาะจากสงฆ์ ในภิกษุ ๔ พวกนั้น ภิกษุ ผู้แก่กว่า อัภิกษุผู้อ่อนกว่า ไม่พิ้งให้ย้าย เพราะท่านเป็นผู้แก่ก่อนน. ภิกษุเจ้าหน้าที่การเรือนคง ไม่พิ้งให้ย้าย เพราะเรือนคลังอัสนงสม สมมติอมไห้ ภิกษูพา ๔ พวกนี้ไม่พิ้งให้ย้าย เพราะค่าที่เธอเป็นผู้ อภิกษุภาพ, แต่ว่าสงฆบอบอยู่คงสำรวจทำให้เป็นสถานที่ไม่ต้องให้ย้าย แก่ ภิกษุผู้เป็นพุทธสัตฺฏู มีอุปการะมาก ด้วยอุทเทสและปรุงนานับตัน ผู้ช่วยภาระ เพราะฉะนั้น ภิกษุเป็นพุทธสัตฺฏูนั่น ไม่พิ้งให้ย้าย เพราะ ค่าที่เธอเป็นผู้มีอุปการะ และเพราะค่านั้นเสนาะเป็นของอันเธอได้ จากสงฆ์ นั่นแล. [ว่าด้วยเจ้าหน้าที่แจกจีวร] สอนว่ากว่า อุตสนู โหติ มีความว่า จิจรมีมากต้องจัดกองไว้, คือ เรือนคลังไม่จูพอ. บทว่า สมุนิฏิตน คือ ยืนอยู่ภายในอุปจาริสม. บทว่า ภาชตู มีความว่า เพื่อให้ประกาศเวลาฉากกันตาม ลำดับ.