วินิจฉัยในจีวรตามอรรถ ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 หน้า 141
หน้าที่ 141 / 183

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหาเกี่ยวกับจีวร ได้กล่าวถึงการวินิจฉัยในจีวรที่ทำด้วยวัสดุต่างๆ เช่น ผ้าเปลือกไม้ แสดงให้เห็นถึงการบริหารทรัพย์สินและความเป็นเจ้าของที่อาจมีข้อกำหนดหลากหลาย โดยเฉพาะเมื่อมีเจ้าของร่วมกัน ซึ่งจะต้องมีการพิจารณาในกรณีของการใช้และการแบ่งปันอย่างเท่าเทียม ในเรื่องนี้ยังมีการกล่าวถึงสีและประเภทของจีวรที่ถูกต้องตามอรรถและการใช้ในวิธีการต่างๆ ที่มีอยู่ในแนวทางการปฏิบัติทางศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-วินิจฉัยในจีวร
-การบริหารทรัพย์สิน
-สิทธิ์และเจ้าของ
-วัสดุธรรมชาติในจีวร
-สีและประเภทของจีวร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ตอตสนับสํานักกิฬาอี. วรรงสะวิน มหาวรรค ตอน ๒ - หน้าที่ 366 ฝ่ายบริหารทั้งหลายก็ถูกยึดไม่ได้ให้แก่บุคคลเหล่าอื่น เก็บไว้ ในที่ใด ย่อมเป็นของสงสัยในนั้นๆ เท่านั้น. ถ้าเป็นของสองเจ้าของมีไม่แยกกัน, เมื่อฝ่ายหนึ่งทำกิริยา อีกฝ่ายหนึ่งอ่อนเป็นเจ้าของ, ในของแม้มักเจ้าของ ก็นี้นี่แล. เมื่อเจ้าของร่มภาพ ทั้งหมด ย่อมเป็นของสงฆ์. ถึงกล่าวว่า ผู้ดูแลเจ้าของเหล่านั้น ไม่มีแบ่งกัน ให้แก่สีตั้ง หลาย มีสิบวิธีการเป็นต้น, ไม่เป็นอันใดเลย, ต่อสู้จะจึงเป็น อันให้ด้วยดี, เมื่อก็ผู้ดูแลเจ้าของเหล่านั้น แม้มรรภาพแล้วอ่อนเป็น ของนี้ก็ทั้งหมด มีสิบวิธีการเป็นต้น เท่านั้น, ไม่เป็นของสงฆ์. [ว่าด้วยจีวรที่ไม่ควร] วินิจฉัยในจีวรตามอรรถ พึงทราบดังนี้ :- บทว่า อุกกฎล ได้แก่ จีวีที่ทำด้วยกันรัก. ผ้าที่ทำด้วยปอ เรียกว่าผ้าเปลือกไม้ ผ้าที่เหลือ ได้กล่าวไว้ แล้วในอรรถกถาแห่งปรุงราขิ ในผ้าผ่านั้น เฉพาะผ้าปลอกไม้ ปรับทุกกุญแจ ในผ้าที่เหลือ ปรับดึงจ้ะ. ส่วนผ้าเปลือกรัก ผ้ากบกล้วยและผ้าเปลือกละหุ่ง มีติออย่าง ผ้าเปลือกไม้เหมือนกัน. จีวรมีสีเขียวล้วนเป็นต้น พิสดอกสีเสีย ยอมใหม่แล้วจึงใช้, ๓ สมุท. ปรม. ๒๗๕.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More