การอธิฐานพระวินยมหาวรรณ์ ตอน 2 : หน้า 94/183

ประโยค - ตอนสัมมนาสำหรับ การอธิฐานพระวินยมหาวรรณ์ ตอน 2 - หน้าที่ 320 [๒๑๓ ว่าด้วยการอธิฐาน] พระผู้มีพระภาค ตรัสทรงแสดงการกรานอธิฐานอย่างนี้แล้ว บัดนี้ จะทรงแสดงการอธิฐาน จึงทรงดำว่า กุศล วิญญาณ อุปคต โถ ตี กิณี เป็นต้น แปลว่า "กุศลทั้งหลาย ก็อธิฐาน เป็นอันร้อนอย่างไร?" วิญญาณในคำนั้น พึงทราบดังนี้ :- มาติกา นั้น ได้แก้ หัวย่อ อธิฐานว่า แม้มตา. จริงอยู่ หัวข้อ ๔ นั้น ยังการอธิฐานให้คิด ใน มาติกา เหล่านั้น ที่ชื่อว่า ปกมนันติกา เพราะมีความ หลักไปเป็นที่สุดสุด. ถึง มาติกาที่เหลือ ก็พึงรบอย่างนี้. บทว่า น ปจเจสสุ มีความว่า เราจักไม่มีอือ ก็ในการอธิฐานมีความหลักไปเป็นที่สุดนี้ อัจฉริโลภขาดก่อน, อวาสปลิโพขาดหลัง. จริงอยู่ เมื่อการุหลิ ไปเสียอย่างนั้น จิวร ปลิโพย่อมขาดในภายในสิบเดียว, อวาสปลิโพ ขาดในเมื่ออ่อน สมาไป. อันดับจริง ถึงในบทëttีวิวาร ท่านก็กล่าวว่า "การอธิฐาน มีความหลักไปเป็นที่สุด พระสูตรเจ้าผู้ เป็นฝ่ายพระอาทิตย์ตรัสไว้แล้ว, เมื่ออธิษฐานไปด้วย คิดว่า "เราจักทิ้งอาวาสนี้เสียละ" ดังนี้ จิวรปลิโพ ขาดก่อน, อวาสปลิโพขาดที่หลัง." ลองมาว่า จิวร อาทาย มีความว่า ดังเอาจิรีที่ยังไม่ทำ (หลักไป).