การทำปิยภูมิในวัด : หน้า 70/183

ปรโจค- ติดสนิทปลาสักกา อรctrพระวิเน ยมหาวรร ตอน ๒ - หน้าที่ 296 หรือชิงฝานั้น; แต่ยอดมะวัตดู ต่อเมื่อเสาฝีหรือชิงกุเปลี่ยนแล้ว ทั้งหมด กับปิยภูมิที่ก่อด้วยอิฐเป็นต้น ยอดมะวัตดู ในเวลาที่วาด ต่าง ๆ เป็นต้นอิฐหรืออิฐหรือคอนดิน ที่วางไว้เพื่อรองฝาน ที่ซึ่ง ก่อนนั้น เป็นของพินาศ ไปแล้ว ส่วนปิยภูมิที่อิฐฐานด้วยอิฐเป็นต้น เหล่าใด, เมื่ออิฐเป็นต้นเหล่านั้น แม็ูกู่เรือเสียแล้ว แต่คู่อื่น จากอิฐเดิมนั้น ยังงที่อยู่ กับปิยภูมิ ยังไม่ลวตกู่น. กับปิยภูมิ ชื่อโค่นสถิกา ยอมละวัตถุ ต่อเมื่อเขาทำการล้อมด้วยกำแพงเป็นต้น ภิกุวร ได้กับปิยภูมิในอารามนั้นอีก. [๒๐] แต่ครื่องล้อมมี กำแพงเป็นต้นของพวกไปนี้นั้น ๆ แล้วก็ โค้งหลาย ย่อมเข้าไปทางที่พ้นนั้น ๆ; กู้งั้น ย่อมกลับเป็นกับปิยภูมิอีกส่วนกับปิยภูมิ สองชนิดนอกนี้ จะวัดดู ต่อเมื่อครึ่งงมทั้งปวงพังหมดไป เหลือแต่เพียงกลอน. ถ้าบานกลอนทั้งหลาย ย่อมเครื่องงุมเป็นพื้นติด กันเป็นแนบ แม็อมเดิม ยังรำราณอยู่. ถามว่า ก็ในวัดใด ไม่มีมีปิยภูมิทั้งสิ้นเหล่านี้, ในวัดนั้น จะพึงทำอย่างไร ? " ตอบว่า "กิฏิพึงให้แน่อุปสมันต์ ทำให้เป็นของเธอแล้วฉัน." ในข้อนั้น มีเรื่องสถาก ดังนี้ :- ได้ยินว่า พระกรมกิจสิสละผู้หัวหน้าแห่งพระวิเน ย์ร ได้ไป สู่สำนักงานของพระมหาสิทธิเดร. ท่านเห็นมอเนยใสด้วยแสงประทีป จึงถามว่า "นั่นอะไรงอรบ ? " พระเกสรตอบว่า "ผู้มีอายุ หม้อนายใส เรานำมาตากับบ้าน