การสนับสนุนภิกษุในพระพุทธศาสนา : หน้า 82/183

ประโยค - ตอนสนับปลาสักกะ อรรคภาพพระวินัยมหาวรร ตอน ๒ - หน้าที่ 308 แล้วเหยียบแล้ว น้ำโคลนย้อมกระฉอกขึ้นถึงตา โพก ทางลื่นเช่นนี้ ว่า โอปาณูแณหิ มีความว่า ชุโมโชคด้วยน้ำ ได้ยินว่า อิจฉาของพวกเธอ มีเนื้อแน่น น้ำ่งตกที่อรหล่านั้น จึงไม่ไหลไป เพราะเป็นผ้เนื้อแน่น ย้อมติดค้างอยู่เหมือนหนอผูกไว เพราะฉะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า "มีวิวรรชุ่มโชคด้วยน้ำ" ปัจจุบ่าว โอปาณูแณหิ มี วินิจฉัยในว่า อวิภมานา วุฒส ถุมา นี้ พึงทราบ ดังนี้ :- ภิกษุเหล่านี้อยู่ไม่ผาสุก เพราะไม่มีความสำราญด้วยเสนาสนะ ในฐานที่ตนเป็นอาคันตุกะ และเพราะเป็นผู้ครองกระยาในใจ ด้วย ไม่ได้ฝ่าพระผู้พะพาก เพราะฉะนั้น พวกเธอจึงไม่พูดว่า "พวก บำพระองค์ไม่วิวรากัน จำพระองค์เป็นผาสุก" [๒๐๕] ข้อว่า ธมฺมกถ กถกถา มีความว่า พระผู้มีพระภาค ตรัสสอนอนุโมทิคถกคาแก่ภาคเหล่านั้น เธอทั้งหลายเทียว ได้บรรลุ พระราหดับในอาณากร จแล้วให้ appeared ไปในอากาศ จากที่ซึ่งนั่ง ที่เดียว พระธรรมสังฆภาคาว่าที่หลายหมายเอนอมฺคิทถกคาถนั้น กล่าวว่า ธมฺมกถ กถกถา ภายหลังพระผู้มีพระภาคตรั่วว่า "ถ้าการกรานกฐิน จักได้เป็นการที่เราได้บูชาภูติแล้วไซร้ ภิกษุ เหล่านี้ จะบิฺรวิรใผ้นิหนึ่งแล้ว มากับอัปสรสังฆและอุตราสงฆฺ จะไม่ต้องลำบากอย่างนั้น ; กิริยามกกรานกฐินัน อันพระพุทธเจ้า