กิจกรรมถวายเวนิยม: ประสบการณ์แห่งการเป็นพุทธอุปถัมภ์ : หน้า 101/183

ประโยค - ติดสันปาป่ากำ กิจกรรมถวายเวนิยม หม่วนวรร ตอน 2 - หน้ที่ 327 อีกอย่างหนึ่ง นับแต่กัลนี้ไปแสนกัลป์ ชีวิตก็ได้เห็นแพทย์ ผู้เป็นอุปถัมภ์ของพระผู้มีพระภาค ทรงพระนามว่าทุกุตตะ ซึ่งมี คุณแม่ไปในนายในบริษัททั้งสิ้นว่า "หมอนี่เป็นพุทธอุปถัมภ์" จึงคิด ว่า "ทำอย่างไรหนอ เราจะพิสูจน์ฐานะนี้บ้าง" แล้วถวาย ทานแก่ภิกษุสูงมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขตลอด ๓ วัน ถวายบังคน พระผู้มีพระภาคแล้ว ได้กระทำความปรารถนา ว่า "ข้าแต่พระผู้มีพระ ภาค ในอนาคตกาล ข้าพระองค์ก็ยังเป็นพุทธอุปถัมภ์บ้าง เช่นเดียว อย่างหมอคนโน้นเป็นอุปถัมภ์ของพระอองค์เกิด." ชีวิตนั้น ผู้แม้อื่นความปรารถนาเดิมนั้นเตือนใจ.อ ยิ่งหมายเอ เฉพาะศิลปะทางแพทย์ คิดว่า "อย่ากระนั้นเลย เรายังศึกษาศิลปะ เกิด." ก็ในสมัยนั้น พวกอั๊คคาชาวเมืองกัดกลิ่น ได้ไปเพื่อไหว้พระ- ราชบรมรา ชีวกถามพ่อค้าเหล่านี้ว่า "พวกท่านมาจากไหน?" เขาได้ตอบว่า "มาจากเมืองกัดกลิ่น," จึงถามว่า "ในเมืองนั้นมีอาจารย์สอนศิลปะทางแพทย์ไหม?" ได้ฟังว่า "โอ๋ อานุชา แพทย์ผู้เป็นศาสาโบมทัศ อาศัยอยู่ใน เมืองกัดกลิ่น," จึงสั่งว่า "ถ้ากระนั้น เวลาที่ท่านจะไป ท่านพึงบอกด้วย." พ่อค้าเหล่านั้น ได้กระทำตามสั่ง. เขาไม่กลาลาพระบิดา ได้ไป เมืองกัดกลิ่นกับพ่อค้าเหล่านั้น ด้วยเหตุนี้ พระธรรมสังคาหกาจารย์ จึงกล่าวว่า "ไม่ทูลลาอภัยราชบุตร " เป็นอาทิ.