พระวีนียมหาวรรณ์ ตอน ๒ : หน้า 146/183

ประโยค - ตตอนต้นํ สําหรับพระวีนียมหาวรรณ์ ตอน ๒ - หน้าที่ 371 อย่างนี้คือ พิสิโก โจโลโก เศรษฐิโก ชื่อรหัสสม เกาะใหญ่ และเกาะเล็ก ซึ่งกำหนดด้วยสมุทรเป็นที่สุด ชื่อ ทิบสม แดนที่กำหนดด้วยภูเขารวมเท่านั้น ชื่อจังกวาสิมา ในสิมาหลานี้ ที่กล่าวแล้วด้วยประการอย่างนี้ เมื่อหาจาก สงมัจประชุมกันในกิ่นสมาหด้วยธรรมามอย่าง จึงกล่าวว่า "ข้าพเจ้า ถวายแกส่งในสมาหีนี้เท่านั้น" ดังนี้ ภูเขามีจำนวนเท่าใดอยู่ภายใน ขันสมาห ภูเขาหล่านี้ พึ่งแบ่งกัน เพราะว่าจำรบนน้อยถึงแก่ ภูเขาหล่านี้เท่านั้นนะ ไม่ถึงแก่ภูเขาหล่านอื่น แม่ผู้ลงอยู่ที่สมาหร หรือที่อุปาสิมา แต่ย่อมถึงในภูเขาผู้ลงอยู่บ้างในสมาห เป็นแท้ อันนี้ จีวรที่ทยอยถวายว่า "ถวายแกส่งในอุปาจสมาหนี้ ย่อมถึงแม้ก็ภูเขาทั้งหลายผู้ลงอยู่ในขันสมาหาและสมันริด [๒๕๐] ส่วนจีวรที่ทยอยถวายว่า "ถวายแกสมาส่งวาสสมาหา" ย่อมไม่ถึงก็ภูเขาหลายผู้ลงอยู่ในขันสมาหาและสมันริด จีวรที่ทยอยถวายในอัปปาพสิมา และลากสมา ย่อมถึงแก่ ภูเขาทั้งหลายผู้ร่วมในสมามาหนั้น ส่วนจีวรที่ทยอยถวายในคามสมาหนี้เป็นต้น ย่อมถึงแม้ก็ภูผู้ตั้ง อยู่ในพักสมา ภายในแห่งสมาหล่านั้น จีวรที่ถาวในอัปปานตรสมา และอาถกุกเบจสมา ย่อมถึงแก่