การวิเคราะห์อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 : หน้า 27/183

ประโยค - ตลอดสนับสนุนทักษา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 2 - หน้าที่ 253 ให้ตายใจเสีย โดยนัยเป็นต้นว่า "พวกท่านเป็นผู้นินทเหน่อยมาจงพักเสียสักครึ่งเถิด." แล้วออกจากไปวิเคราะห์เสียดกิลา บทว่า โน เอ อถก มีความว่า หากว่า ไม่พึงได้ออกไปนอศิกม่าไร เป็นผู้ถูกพวกสามเณรและภิกษุหนุ่ม ของเหล่าคิญู ผู้ก่อความบาดหมางกัน คอยตามคิดไปมิได้เลย สองบทว่า อาคม ชุนเทพี มีความว่า ภิกษุทั้งหลายหมายเอาชุดปักษ์ที่ชนะถึงใจ ตั้งตุ้งติ้ง "เราทั้งหลายพึงปรารถนาในชุดหา-ปักษ์ที่จะมาถึง" ดังนี้ ในชุดปักษ์นี้จะมาถึงนั้น ข้อว่า โทษวิทยา จาตุมาลินียา อากามา ปวเรตพุมี ความว่า ภิกษุเจ้านั้นแหละนั่น ต้องปรารถนาแน่แท้, จะล่วงเลย วันเพ็ญที่ครบร 4 เดือน ปวารณาอ่อนก็ไม่ได้เลย. หลายบทว่า เตติ เจ ภิกขวา ภิกุชิ มามิว่า ว่า เมื่อสงฆ์อันภิกษุเหล่านัน ปวารณาอยู่ ในวันเพ็ญที่ครบ 4 เดือน อย่างนั้น. [ปวารณาสงเคราะห์] สองบทว่า อญฺญตโส ผลุวิกาโร ได้แก่ สโมะอย่างก่อน หรือวิปสนาอย่างอ่อน. ข้อว่า ปริทา นิษร ภิวสถาม มความว่า เราทั้งหลาย เมื่อไม่ได้สามารถให้ภาวนา โภคพร้อมมูลได้ เพราะความแตกแยกกันไปแห่งที่พักกลางคืนและที่พักกลางวันเป็นต้น จึงไม่ประจำที่ จักเป็นผู