การนอนที่ถูกต้องในวิถีธรรม : หน้า 42/183

ประโยค - อดความนับนับไวท์กาก ธรรมดาเวียงวิถี พาหวรร คอน ๒ - หน้าที่ ๒๖๘ กลิ่นคมปวดปัดจัดรถ นั่น ได้แก เครื่องปูนอย่างดีที่สุด ได้ยินว่า ขนหลายทางนั่งซะมดนผ้าขาวแล้วเย็นติ ดกัน ทำเป็น เครื่องลานนั้น สุดตรังนั่น นั่น ได้แก ที่ก่อนมีเพดาน ซ้างบนพร้อม อธิบายว่า ที่นอนที่พร้อมด้วยเพดานแดงซึ่งติ ดไว้งบน ถึงมีเพดาน ขาว เมื่อมีเครื่องลาดที่เป็นกั้นปิยะอยู่ข้างใต้ ย่อมไม่ควร แต่เมื่อ ไม่มี ครว อยู่ อุโฑโลลิตตกประนะ นั่น ได้แก้าที่นอนมีมอแดงสองข้าง แห่งเดี่ยว คือ หมอนศรีระหนึ่ง หมอนหนุนเท่าหนึ่ง ที่นอนชนิดนี้ ไม่ควร แต่ว่า หมอนใดลูกเดียวเท่านั้น ที่หน้าสองข้างจะเดีก็ตาม มีสีดงดอกบัวหลาดตามา วิจิตรดาม ถ้าวประกอบด้วยประมาณ หมอนนั้น ย่อมควร ส่วนหมอนใหญ่กร่อม ที่ปิ อฉปะ ได้แก้ ลูกเสื้อเหลือง บทว่า โอคุมผินฤดี มีความว่า ขนทั้งหลายใช้เชือกหนร้อย ผูกที่พิงรองฝาเป็นต้น บทว่า อนิสสิโต มีความว่า (เราะอนุญาต) เพื่อกูกูนั้งทับ คือ พิงได้ วิจิตฉัยในข้อว่า คิลานน ภิกขุณา สุตปานน นี้ พึงทราบ ดังนี้- ภิกขุดได้ว่าผู้อาพรไม่สมรองเท้า ไม่สามารถจะเข้าบ้านได้