ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระเจ้าอชาตศัตรูทรงสำนึกในทันทีว่า พระองค์ได้ทำ
ความผิดอย่างใหญ่หลวง จึงมีรับสั่งให้ปล่อยพระราชบิดา แต่
อำมาตย์ได้ถวายรายงานว่า พระเจ้าพิมพิสารสวรรคตเสียแล้ว
ข่าวนี้ทำให้พระเจ้าอชาตศัตรูทรงทุกข์โทมนัสอย่างสุดซึ้ง ถึง
กับทรงกันแสงคร่ำครวญ น้ำพระเนตรไหลนองพระพักตร์
ขณะเสด็จไปเฝ้าพระราชมารดา
หลังจากพระเจ้าพิมพิสารสวรรคตแล้ว พระนางเวเทหิ
พระมารดาของพระเจ้าอชาตศัตรู ผู้เป็นขนิษฐภคินีของพระเจ้า
ปเสนทิโกศล ทรงรู้สึกอดสูเกินกว่าจะอยู่ร่วมกับพระราชโอรส
อกตัญญู จึงเสด็จกลับไปประทับอย่างถาวร ณ กรุงสาวัตถี
เมืองหลวงของแคว้นโกศล ต่อมาไม่นานก็สวรรคตด้วยความ
ตรอมพระทัย
เมื่อพระญาติและสหายของพระเจ้าพิมพิสาร ได้ทราบ
เรื่องความโหดร้ายทารุณและอกตัญญูของพระเจ้าอชาตศัตรู
ต่างก็พากันเคียดแค้นเป็นอย่างยิ่ง พระเจ้าปเสนทิโกศลถึงกับ
ทรงกรีฑาทัพบุกยึดหมู่บ้านกาลิกคามของแคว้นมคธ ส่วนพระ
เจ้าจัณฑปัชโชติแห่งแคว้นอวันตี ซึ่งเป็นแคว้นมหาอำนาจด้าน
ตะวันตก ก็ทรงเตรียมทัพบุกมคธเช่นเดียวกัน ยิ่งไปกว่านั้น
๔๓