ความสับสนเกี่ยวกับนักบวชและศีลธรรม : หน้า 47/371

หลงเชื่อและยกย่องบูชานักบวชเทวทัตโดยแท้ ขณะเดียวกัน ก็ทรงพิศวงนักหนาว่า เหตุใดนักบวชเทวทัตที่พระองค์เห็นว่า เป็นผู้ทรงศีล มิหนำซ้ำยังเป็นพระญาติของพระสัมมาสัมพุทธ จึงได้ชักนำพระองค์ให้ก่อกรรมทำบาปอย่าง เจ้าอีกด้วย อุกฤษฏ์ถึงปานนั้น แม้จะทรงทราบดีว่า ในกลุ่มคนหมู่มากย่อมมีทั้งคนดี และเลว นักบวชก็เช่นกัน ย่อมมีทั้งนักบวชที่ทรงศีลและ นักบวชทุศีล แต่จะรู้ได้อย่างไรว่านักบวชรูปใดทรงศีลหรือทุศีล เพราะนักบวชมีอยู่มากมาย อีกทั้งศาสนาก็มีอยู่หลายศาสนา แต่ละศาสนายังแตกออกเป็นนิกายต่าง ๆ อีก แม้นักบวชในนิกาย เดียวกัน ก็ยังมีความเชื่อ แนวคิด แนวการสั่งสอน ตลอดจน แนวปฏิบัติแตกต่างกันออกไปอีก สิ่งเหล่านี้ย่อมทำให้ประชาชน สับสน ไม่รู้ว่าจะหาเกณฑ์มาตรฐานของความเป็นนักบวชที่ทรง ศีลทรงธรรมได้อย่างไร ความสงสัยดังกล่าว ทําให้พระเจ้าอชาตศัตรูทรงพยายาม อย่างยิ่งที่จะหาคาตอบในเรื่องนี้ให้ได้ ด้วยเกรงว่าอาณา ประชาราษฎร์ในแว่นแคว้นของพระองค์จะตกเป็นเหยื่อของ ๔๕