ทิพยจักษุและการเวียนว่ายตายเกิด พระแท้ หน้า 249
หน้าที่ 249 / 371

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาดังกล่าวพูดถึงความสามารถของภิกษุในการเห็นการจุติและอุบัติของสัตว์ด้วยทิพยจักษุ ซึ่งหมายถึงดวงตาที่บริสุทธิ์ล่วงจักษุมนุษย์ โดยสามารถระบุได้ว่าหมู่สัตว์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นไปตามกรรม การเห็นนี้เรียกว่า ‘จุตูปปาตญาณ’ ซึ่งมีความสำคัญในทางพุทธศาสนาในการเข้าใจการเวียนว่ายตายเกิดและกฎแห่งกรรม เนื้อหานี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการมีสมาธิบริสุทธิ์และการมองเห็นที่เหนือกว่าจักษุทั่วไป ปัจจุบันนี้ได้มีผู้ศึกษาธรรมะและการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องเพื่อเข้าใจและเข้าถึงความรู้ในด้านนี้ผ่านการปฏิบัติ

หัวข้อประเด็น

-ทิพยจักษุ
-การเวียนว่ายตายเกิด
-กฎแห่งกรรม
-สมาธิในพุทธศาสนา
-มุมมองของภิกษุ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เหล่านี้เดินตามถนน คนเหล่านี้นั่งอยู่ท่ามกลาง ทาง ๓ แพร่งฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล เมื่อจิต เป็นสมาธิ บริสุทธิ์ ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศ จากอุปกิเลส นุ่มนวล ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่อรู้จุติ และอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย เธอเห็นหมู่สัตว์ที่ กำลังจุติ กำลังอุบัติ... ด้วย “ทิพยจักษุ” อัน บริสุทธิ์ ล่วงจักษุของมนุษย์ ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่ สัตว์ผู้เป็นไปตามกรรม ด้วยประการฉะนี้ มหาบพิตร นี้แหละสามัญญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญญผลที่เห็น ประจักษ์ข้อก่อน ๆ” ญาณที่ทำให้สามารถเล็งเห็นการเวียนว่ายตายเกิดของ หมู่สัตว์ ตลอดจนกฎแห่งกรรมนี้ มีชื่อเรียกโดยเฉพาะว่า “ทิพย จักษุ” หรือ “จุตูปปาตญาณ” หรือ “ตาทิพย์” นั่นเอง สามัญญผลสูตร ที. ส. ๙/๑๓๓/๑๐๘ ๒๔๗
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More