สันโดษในจีวร : หน้า 196/371

เรียกว่าสันโดษ ๑๒ ซึ่งมีรายละเอียด ดังนี้ ๑) ยถาลาภสันโดษในจีวร คือ ยินดีตามที่ได้ในจีวร ภิกษุในพระพุทธศาสนานั้น เมื่อได้รับจีวรซึ่งญาติโยมถวายมา จีวรนั้นจะดีหรือไม่ดีก็ตาม ภิกษุย่อมใช้สอยจีวรนั้นเท่านั้น ไม่ ปรารถนาจีวรอื่นอีก ถึงแม้จะมีผู้ถวายในภายหลังก็ไม่รับ ๒) ยถาพลสันโดษในจีวร คือ ความยินดีตามกำลังใน จีวรหรือเครื่องนุ่งห่มของตน เช่น หากภิกษุเป็นผู้มีกำลังน้อย อาพาธ หรือชราภาพ ควรที่จะนุ่งห่มจีวรเบา ก็ยินดีใช้สอยจีวร เช่นนั้น แม้จะได้รับจีวรอย่างหนา คุณภาพดี ก็ไม่หวงแหน เอาไว้ แต่นําไปถวายภิกษุอื่น ๓) ยถาสารุปปสันโดษในจีวร คือ ความยินดีตามสมควร ในจีวรนั้น เช่น การที่ภิกษุได้รับจีวรที่มีคุณภาพดีและราคาแพง หรือได้รับบาตรคุณภาพดีและราคาแพง ภิกษุรูปนั้นจึงมีความ คิดว่า จีวรและบาตรนี้ย่อมสมควรแก่พระเถระผู้บวชนาน หรือ ผู้เป็นพหูสูต หรือผู้อาพาธ หรือผู้มีลาภน้อย จึงนำไปถวายแก่ผู้ สมควร ไม่เก็บไว้ใช้เอง หรือเปลี่ยนเอาจีวรเก่าของพระเถระ มาใช้สอยแทน ๑๙๘