อาชีวปาริสุทธิศีลของพระภิกษุ : หน้า 147/371

๒. มีอาชีพบริสุทธิ์ การมีอาชีพบริสุทธิ์ของพระภิกษุนั้น มีคำศัพท์โดย เฉพาะว่า “อาชีวปาริสุทธิศีล” ศัพท์เฉพาะคำนี้แยกพิจารณาได้ ๓ ค่ำ คือ คำที่ ๑ “อาชีว” คือ อาชีพ หมายถึง พฤติการณ์ที่คน เราได้อาศัยเลี้ยงชีวิต คำที่ ๒ “ปาริสุทธิ” คือ บริสุทธิ์ หมายถึง ความสะอาด หมดจดจากกิเลสอันชั่วช้า ปราศจากการประพฤติทุศีล คำที่ ๓ “ศีล” คือ ภาวะปรกติ ดังนั้น “อาชีวปาริสุทธิศีล” จึงหมายถึง “ภาวะปรกติใน การเลี้ยงชีวิตอย่างสะอาดหมดจด ปราศจากการประพฤติทุศีล” เนื่องจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ทรงอนุญาตให้พระ ภิกษุประกอบอาชีพใด ๆ แบบฆราวาส พระภิกษุจึงต้องดำรง ชีวิตอยู่ด้วยปัจจัย ๔ คือ จีวร (ผ้านุ่งห่ม) บิณฑบาต (อาหาร) เสนาสนะ (ที่อยู่อาศัย) และคิลานเภสัช (ยาบำบัดโรค) ซึ่งได้ รับมาจากทายกทายิกา พระภิกษุที่เลี้ยงชีวิตอย่างสะอาดหมดจด ปราศจากการ ๑๔๕