การยอมรับผิดและการทำบุญของพระเจ้าอชาตศัตรู : หน้า 258/371

แช่มชื่น และทรงมุ่งมั่นประกอบกุศลกรรมอย่างยิ่งยวดต่อไป เป็นการเริ่มต้นบ่าเพ็ญบุญบารมี ต่อ ๆ ไป เพื่อเป็นปัจจัยแห่งภพหน้า นับเป็นบุญประการหนึ่งของพระเจ้าอชาตศัตรู ที่ทรง มีอุปนิสัยกล้ายอมรับผิด เมื่อทรงตรองเห็นว่าการทำปิตุฆาต เป็นความผิดจริง ก็มิได้ทรงนิ่งเฉยเสีย แต่กล้าสารภาพความ ผิดนั้น และนับเป็นบุญอย่างยิ่งอีกประการหนึ่ง ที่ทรงได้โอกาส สารภาพความผิดเฉพาะพระพักตร์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดังนั้น การผูกเวรระหว่างพระราชบิดากับพระองค์ที่มีมาแต่อดีตชาติ จึงเป็นอันยุติแต่เพียงเท่านี้ เหลือเพียงแต่ผลของอนันตริย กรรมที่พระองค์จะต้องเสวยในทุคติภูมิต่อไป เมื่อพระเจ้าอชาตศัตรูทรงคลายพระทัยจากความทุกข์ ความขุ่นข้องกังวลพระทัยทั้งปวง และทรงพิจารณาเห็นเป็นเวลา อันสมควรแล้ว จึงกราบทูลลาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงลุก จากอาสนะ ถวายบังคมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงกระทำประ ทักษิณแล้วเสด็จกลับไป ครั้นพระเจ้าอชาตศัตรูและเหล่าข้าราชบริพารกลับไป หมดสิ้นแล้ว พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสแก่หมู่ภิกษุสงฆ์ในที่ ๒๕๖