ข้อความต้นฉบับในหน้า
๔) ยถาพลสันโดษในเสนาสนะ คือ ความยินดีตามกำลัง
ในเสนาสนะ เช่น เมื่อภิกษุได้รับเสนาสนะที่ใช้แล้วเกิดความสบาย
เหมาะกับสุขภาพร่างกายของตน ก็พอใจใช้เสนาสนะนั้น แม้
ว่าจะเป็นของเก่า หรือของไม่มีราคา ก็มีความยินดีที่จะใช้สอย
ไม่ไปเที่ยวแสวงหาเสนาสนะอื่นอีก
๙) ยถาสารุปปสันโดษในเสนาสนะ คือ ความยินดีตาม
สมควรในเสนาสนะ เมื่อภิกษุได้เสนาสนะที่ดีมาก มีถ้ำและมณฑป
(เรือนยอดที่มีรูปสี่เหลี่ยม) เป็นต้น ก็ยกให้แก่พระเถระผู้บวชนาน
ภิกษุผู้เป็นพหูสูต ผู้มีลาภน้อย หรือผู้อาพาธเสีย ส่วนตนเองก็
ยินดีอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งซึ่งสมควรแก่ตน เมื่ออยู่ในเสนาสนะใด
เกิดความง่วงเหงาหาวนอน หรือเกิดอกุศลวิตก (ความตรึกใน
เรื่องกาม ความพยาบาท ความเบียดเบียน) ขึ้น ก็ไม่อยู่ใน
เสนาสนะนั้นอีกต่อไป เลือกอยู่ในที่ที่ไม่เกิดความง่วงเหงา
หาวนอน และไม่เกิดอกุศลวิตก มีที่แจ้งและโคนไม้ เป็นต้น
๑๐) ยถาลาภสันโดษในคิลานปัจจัย คือ ความยินดี
ตามที่ได้ในคิลานปัจจัย (ปัจจัยสำหรับคนไข้หรือยารักษาโรค)
ภิกษุเมื่อได้คิลานปัจจัยอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ว่าเลวหรือดีอย่างไร
๑๙๖